Tato

Recenzje książki: Tato (11) Poniższe recenzje mogły powstać po przekazaniu recenzentowi darmowego egzemplarza poszczególnych utworów bądź innej zachęty do jej napisania np. zapłaty.

1. Moje szlaki z książką Pałasz Marta

   Książka o górach, a jednak te góry są jakby drugorzędnym tematem. Autor - alpinista - pokazuje nie tylko przygotowania do wyprawy, wędrówkę, czy wszystkie wyrzeczenia z nią związane, pokazuje coś co w górach jest najważniejsze - odwagę do wycofania. Podjęcie decyzji o tym, że dalej nie idziemy jest ciężkie, frustruje i złości ale świadczy o dojrzałości. Książka pokazuje, że każdy może mieć pasje, każdy ma prawo do swojego hobby ale są rzeczy ważne i ważniejsze - zdrowie i życie, szczególnie jeśli mamy dla kogo żyć.

2. aneta_w_trasie Goraj Aneta

   Tato autorstwa Marcina Tomaszewskiego, to kolejna z serii książek górskich i kolejny sztos! Czym jest Jannu? Dla niewtajemniczonych to siedmiotysięcznik w Nepalu w paśmie Himalajów. Należy do masywu Kanczendzongi. Od północy ma charakterystyczną, wielką pionową ścianę wysokości około 3000 metrów. Autor nie tylko opisuje swoja wyprawę do Nepalu i cel jakim jest zdobycie właśnie szczytu Jannu. Poznajemy jego wewnętrzne rozterki. Gdzie trudno czasem wybrać pomiędzy tym co podpowiada serce, a tym co mówi rozum. To nie jest tylko książka o wspinaczce z zapisem wyprawy. To książka, która pokazuje więcej. Rozdzierające czasem rozważania, gdzie na szali z kolejnym zdobyciem szczytu wygrywa miłość do rodziny, dzieci. Jak sam autor pisze jest "tatą, który się wspina" Książka przepleciona jest fantastycznymi zdjęciami dzięki którym możemy przenieść się razem z uczestnikami na tą ekstremalną wyprawę. Znajdziemy tutaj także zapiski snów Marcina i wspomnienia z jego młodzieńczych wojaży w Tatrach. Dużo do myślenia daje ostatni rozdział, którego się totalnie nie spodziewałam, ale tę ocenę pozostawiam już Wam :) Polecam wszystkim! Nie tylko miłośnikom gór i wspinaczki. 11/10

3. potega.ksiazki Michalik Klaudia

   Zastanawialiście się kiedyś nad tym ile odwagi, brawury i przede wszystkim pasji mają w sobie alpiniści? Co dzieje się w ich głowach podczas wspinaczek? Gdzie jest granica ryzyka? Czy w ogóle istnieje? Jakie myśli towarzyszą podczas wspinaczki kiedy pojawia się sygnał niebezpieczeństwa? W tej książce poznajemy opowieść o wyprawie na górę Jannu położonej w Nepalu. Autor zarysowuje w lekturze toczące się życie tego miejsca oraz tubylców. Razem z autorem uczestniczymy w dniach poprzedzających dzień rozpoczęcia wspinaczki jak i samą podróż na szczyt. Jednak w tej książce poznajemy przede wszystkim bitwę myśli, momenty walki z samym sobą i decyzje pomiędzy rozsądkiem i chęcią powrotu do rodziny, a nieposkromioną chęcią próby zdobycia celu. Ta książka zdobyła moje serce. Przeżyłam z nią niesamowitą przygodę. Czułam jakbym uczetniczyła w tej wyprawie razem z autorem i jego towarzyszami. Niesamowite zdjęcia i wspaniały wynalazek - filmiki umieszczone za pośrednictwem kodów QR znajdujące się w tej książce dodały jej ogromną dawkę magii i atmosfery panującej w bazach. To była pierwsza książka, którą przeczytałam w tym temacie i może nie dowiedziałam się o sprawach technicznych związanych ze wspinaczką ale zobaczyłam człowieka w obliczu potęgi gór i kryjącego się w nich niebezpieczeństwa. Polecam! ❤

4. xbooklikex Warszawik Marta

   ato. Powieść o pasji, przeciwnościach losu i więzi. Jednak... ...chyba nie tego się spodziewałam. 🗻🗻🗻🗻 Książka sama w sobie jest dobra. Świetnie opisana wyprawa - wszelkie przygotowania do niej, transport itp. Możemy poznać każdy jej element. Do tego wstawki z przeszłości i przemyślenia autora podkreśliły pewne fragmenty. Jednak... rozdział 3. Ja go chyba nie do końca zrozumiałam... Bardzo oderwany od rzeczywistości. Nawet sam autor we wstępie podkreśla, że 'rozdział "Po śmierci" został zainspirowany prawdziwymi zdarzeniami'. I dobra, ja to rozumiem, ale ten fragment niestety nie przemówił do mnie. "Tato" to książka idealna dla miłośników wspinaczek oraz krajobrazu górskiego. W moim odczuciu wypadła przyzwoicie. Czytało się ją bardzo dobrze, z zaangażowaniem - czasami czułam, jakbym była na tej wyprawie. Na uwagę zasługują także zdjęcia dołączone do opisu - piękne kadry, które pokazują, że nie zawsze jest tak kolorowo. Jeśli lubicie takie klimaty, to jest to pozycja dla was!

5. prawnik_w_bieszczadach Bieniek Justyna

   Lubię kiedy książki mówią same za siebie. W końcu to ich treść przesądza o tym, czy warto. Niech więc ta książka mówi sama za siebie 😉 Pierwsze: "Sens życia. Mój składa się z setek atomów, nie sposób wymienić wszystkich.[...] Nie wyobrażam sobie sensu w jednej postaci. Zawsze czułbym jakiś brak, a życie zwykle jest na tyle długie, że można spokojnie, powoli kontemplować wszystkie cząsteczki naszego szczęścia, kwintesencji życia". Drugie: "Trzeba dotknąć tego co próbujecie zrozumieć". I trzecie: "Góry zabierają, góry dają".

6. Moc Gór Sidorowicz Alicja

   „Tato” to najnowsza książka Marcina Tomaszewskiego (Yeti) - jednego z najlepszych alpinistów na świecie specjalizujących się we wspinaczce w stylu wielkościanowym. Celem jego podróży jest wielka, niezdobyta ściana szczytu Jannu, licząca ponad 7 tysięcy metrów. Dla alpinistów to jeden z najtrudniejszych szczytów świata, dla tubylców natomiast szczyt święty. Jest to również bardzo osobista podróż nie tylko na górę, ale również w głąb siebie - autor opisuje jak przewartościowuje się świat, kiedy zostaje się rodzicem, kiedy tworzy się rodzinę, kiedy jest się odpowiedzialnym za drugiego człowieka. Czy nadal chce się ryzykować swoje życie podczas niesamowicie trudnej wspinaczki? Dodatkowo wyprawie przez cały czas towarzyszy kamera, ponieważ równocześnie odbywa produkcja filmowa - powstaje film Elizy Kubarskiej: Ściana cieni. Okazuje się, że zdobycie góry w takich okolicznościach to spore wyzwanie. Czy wyprawa zakończy się sukcesem? Musicie sprawdzić sami.

7. zaczytana_w_ogrodzie Kupczak Sylwia

   🏔 Intrygujacy tytuł TATO. Z jeszcze bardziej intrygująca okładką. Co kryje w środku? Opowieść o pasji do gór połączonej z byciem ojcem. Odpowiedzialności za posiadanie rodziny, ale i części siebie, która chce pozostać wolna. Ale od poczatku... 🏔 Marcin Tomaszewski pseudonim Yetii, alpinista, instruktor wspinania, fotograf. Jako alpinista specjalizuje się we wspinaczce w stylu wielkościanowym. Wyznaczył wiele nowych dróg za co został wyróżniony wieloma nagrodami w tym Kolos Roku w kategorii Alpinizm w roku 2014. Książka, którą mamy przed oczami nie mówi o jego osiągnięciach, ani nie ķładzie poklonów w stronę jego jestestwa. Historia, którą chce nam przekazać sięga głębiej niż osiągnięcia górskie. Zaczyna się od wyprawy w 2019 roku na niezdobytą wschodnią ścianą Jannu w Nepalu. W zespole jest również dwóch Rosjan Dmitr Golovchenko i Sergey Nilov. Wypraw i towarzyszącym im ekscytacji, nuty tajemniczości przed nieznanym autor ma sporo za sobą, mimo to bardzo przeżywa wyprawę. W swoje opowieści z ekspedycji wplata dużo przemyśleń dotyczącymi jego pasji do gór, ale i odpowiedzialności za rodzinę. Nie chce ich stracić, więc w górach wyznacza sobie pewien próg bezpieczeństwa. Nie pozwala sobie na jego przekroczenie. Cała kwintesencja tej książki jest właśnie w filozofii życia jaką opisuje nasz bohater. To ile znaczy dla niego dom, a z drugiej strony ta chęć przekroczenia granicy i poczucia wolności w górach. Niesamowicie ujął w słowa ten balans między szaleństwem a rozsądkiem. Szaleństwem było by zdobyć wschodnią ściane Jannu, kiedy zabrakłoby czasu na aklimatyzację. Dlatego też Marcin rezygnuje, kiedy jego dwóch kompanów postanawia zdobyc ten siedmiotysiecznik bez aklimatyzacji. Zostaje w bazie, a stamtąd jest odtransportowany do szpitala ponieważ jego zdrowie ulega pogorszeniu od ukąszenia kleszcza. Wie, że jego wyprawa na Jannu dobiegla końca, ale tylko ta bo z innymi szczytami jeszcze nie raz przyjdzie się mu zmierzyć. Niesamowita książka, którą Wam polecam. Inna niż wszystkie. Napisana z sercem i niezwykłą wrażliwością. ♥️🏔

8. czytanienadywanie Krawczyk Joanna

   Marcin Tomaszewski jest polskim taternikiem i alpinista członkiem Kadry Narodowej Polski w Alpinizmie wysokogórskim, instruktor wspinania, fotograf górski. W książkę po tytułem "Tato" możemy dowiedzieć się jak wygląda życie himalaisty. Nie jest zwykle wręcz przeciwnie. Życie gdzie jest rodzina i pasja to coś niezwykłego. Marcin to mąż, ale przede wszystkim ojciec trojki dzieci. Jeszcze niedawno uważał się tylko za alpinista, teraz mówi o sobie, że jest tata ktory sie wspina. Bycie ojciem i alpinistą jest napewno trudne ze względu na niepewność, lek, strach i niepewność w podejmowaniu decyzji. Wydaje się, że dzieci są obojętne na pasję taty, a one poprostu milcza, kiedy nie są pytane. Wiele emocji trzymają w sobie. Ksiażka to przede wszystkim opowieść o próbie zdobycia siedmiotysięcznika Jannu, należącego do masywu Kanczendzongi. Poznajemy jak wygladaja przygotowania do wyprawy. Jak wygląda zapoznanie z osobami z którymi pierwszy raz się wspina? To bardzo ciekawe doświadczenie. W ksiazce możemy przeczytać cały zapis z wyprawy. Towarzyszą temu ogromne emocje, ale i chęć odnalezienia i poznania samego siebie. Wyprawa w nieznane połączona z pasją to niesamowite przeżycie. W książce zamieszczone są zdjęcia oraz opisy krajobrazów gór, dlatego możemy podziwiać i wyobrazić sobie te wspaniałe widoki, które napewno usatysfakcjonują każdego miłośnika gór. Co jakiś czas możemy przeczytać refleksje autora na temat dokonywanych wyborów, walki o pasję, potrzebę samorealizacji. Książka jest pełna przemyśleń. Opis wyprawy jest mało emocjonujacy mimo tego książkę czyta, się bardzo fajnie, język autora jest lekki i przyjemny. To moc refleksji, przemyśleń o tym co ważne, o kochającej rodzinie, o wyborach i odpowiedzialności, za drugiego człowieka. Myślę, że warto przeczytać ta książkę bo życie kazdego człowieka to wspinaczka i pasję.

9. Lubietoczytamto Peredzyńska Katarzyna

   Tato to zbiór wspomnień wspinacza wielkościanowego. W swoich wspomnieniach opisuje wyprawę na ścianę cieni czyli północną ścianę świętej góry w Nepalu - Kumbhakarna, która miała miejsce w 2019 roku. Razem z dwoma Rosjanami, Dimą i Sergeyem oraz ekipą filmową, autor wyrusza by odkryć nieznane...a przede wszystkim odkrywa samego siebie. Piękne opisy krajobrazu oraz umieszczone w książce zdjęcia zainteresują każdego pasjonate gór. Czytelnicy mogą poznać wiele ciekawostek dotyczących obyczajów miejscowej ludności. To życie, jest zupełnie inne, niż znana nam codzienność. Jednakże to nie opis wyprawy jest na pierwszym planie. Wyprawa na Kumbhakarna to tylko tło do ukazania walki między pasją, potrzebami samorealizacji, a odpowiedzialnością za bliskich pozostawionych setki kilometrów dalej. Autor poszukuje złotego środka, mianowicie jak pozostać odpowiedzialny,a jednocześnie spełnionym. Jakie wartości są w życiu ważne ? Kiedy powinniśmy powiedzieć sobie pas, w którym momencie pasja przestaje być warta, a co powinno być priorytetowe ? Autor przekazuje wartości, które są neutralne i mogą zostać przypisane do każdego z nas. Wielokrotnie podkreśla jak ważne jest utrzymanie balansu, znalezienie tego złotego środka, dzięki któremu będziemy czuli, że zaspokajamy potrzeby naszych bliskich, opiekujemy się domem, wypełniamy wszystkie obowiązki zawodowe, a jednocześnie kroczymy naszą własną drogą samorealizacji i wspinamy się na sam jej szczyt. Spełniamy marzenia, będąc osobami odpowiedzialnymi za codzienność. Książka jest pełna refleksji i zadumy oraz uczy stawiania sobie granic, które wcale nie muszą nas stłamsić. Polecam ją każdemu, kto zastanawia nad tym, co w życiu jest ważne i w którą stronę powinien dalej pójść.

10. strangeerecenzuje Klimek Paulina

    Marcin „Yeti” Tomaszewski to polski taternik i alpinista, specjalizujący się w stylu wielkościanowym, instruktor wspinaczki, autor felietonów o tematyce górskiej, twórca biżuterii alpinistycznej, projektant odzieży górskiej i fotograf. Ale przede wszystkim mąż i ojciec trójki dzieci. W swojej drugiej książce Tato snuje refleksje nie tylko nad górami, ale również nad rodzinnym życiem himalaisty. Już w prologu autor zaznacza, że rodzina jest dla niego równie ważna, jak góry i próbuje pogodzić ze sobą te dwa światy. Kim właściwie jestem? Przed laty odparłbym, że alpinistą. Dziś - tatą, który się wspina. Jak sugeruje już sam tytuł, tata - alpinista to główny temat rozważań w książce. Towarzyszy mu niepewność i podejmowanie trudnych decyzji, a stawiane przez niego pytania mogą być zaproszeniem do dyskusji. Wszystkim tym tematom towarzyszy opowieść o próbie zdobycia siedmiotysięcznika Jannu, należącego do masywu Kanczendzongi. Autor przedstawia proces przygotowania do wyprawy oraz poznanie z partnerami z Rosji, z którymi do tej pory się nie wspinał. To dość ryzykowne posunięcie, które potem okaże się niekoniecznie dobrym dla Tomaszewskiego. Mamy również zapis z samej wyprawy. Opowieść przerywana jest wtrąceniami refleksji autora, które im bliżej końca, tym stają się częstsze. Nie ukrywam, że literatura górska to jedna z moich ulubionych i zawsze z wielkimi oczekiwaniami patrzę na nowe tytuły. Tym razem było podobnie, byłam żądna ciekawej przygody, ale i zaintrygowana zapowiedzią refleksji o życiu, i zapowiedzią podróży wgłąb samego siebie. Niestety, nie odnalazłam w tej książce wszystkiego, czego oczekiwałam i po lekturze pozostał mały niedosyt. Trochę zabrakło mi jakichś głębszych emocji w tej historii. Zapis z wyprawy to właściwie suche sprawozdanie. I ja rozumiem, że to tylko opis żmudnego procesu zdobywania góry, ale czytałam już mnóstwo tego typu opisów i wiem, że da się to zrobić w sposób ciekawy, trzymający w napięciu i po prostu tak, żeby czytelnikowi chciało się to czytać. Tutaj w pewnym momencie już nawet przestało mnie interesować, co się dzieje w górze i czy ostatecznie staną na jej szczycie, czułam się trochę jakbym czytała sprawozdanie z wycieczki szkolnej. Poza tym autor też nie tłumaczy swoich wyborów, nie znamy jego przemyśleń, tylko od razu dowiadujemy się o jego decyzjach. Po samych wtrąceniach refleksyjnych myśli widać, że Tomaszewski potrafi pisać ciekawie i przejmująco, wielka szkoda, że nie potrafił w ten sam sposób opisać samej wyprawy. Książka spokojnie mogłaby być dwa razy dłuższa, gdyby zawierała jego walkę z samym sobą, podczas której musiał podjąć trudną dla wspinacza decyzję - iść w górę czy odpuścić. To co mi się bardzo podobało, to odnośniki w książce do krótkich filmów z wyprawy. Z tego typu interaktywnością spotykam się po raz pierwszy, a to naprawdę świetny sposób, aby poczuć klimat gór i wyprawy, wcielić się nieco w himalaistę - skoro z samego opisu nie można wyciągnąć wszystkiego, to przynajmniej filmiki trochę ratują sytuację. Według mnie to ciekawy dodatek do historii. Wydawca też zrobił tutaj dobrą robotę - dla oka ta książka jest naprawdę przyjemna: ciekawa okładka, odznaczające się rozdziały i masa zdjęć, tworzą naprawdę ładnie wyglądającą całość. Tym bardziej jest mi przykro, że treść nie spełniła do końca moich oczekiwań. Oczywiście muszę zaznaczyć - to nie jest zła książka. Tematy, które autor porusza: miejsce rodziny w życiu człowieka gór, rozważania o wyższości konkretnego stylu wspinaczkowego nad innymi czy pytania o zasadność podejmowaniu ryzyka, to właściwie zalążek do czegoś większego, zaproszenie do dyskusji. Być może autor skusi się na rozwinięcie tych tematów w następnej pozycji.

11. kinga_psy_i_ksiazka Kulig Kinga

    Literatura górska... Kocham Książka Tato przyciągnęła mnie swoją prostą, a przez to piękną okładką. A w środku są cudne zdjęcia i przejrzysty tekst. Autorem jest Marcin Tomaszewski, alpinista, specjalizuje się w wspinaczce wielkościanowej. Instruktor wspinaczki, autor tekstów o tematyce górskiej, także bajek dla dziecii, fotograf, twórca bizuterii alpinistycznej i odzieży górskiej. Z wykształcenia geodeta. A przedewszystkim ojciec, który stara się łączyć swoją pasję i miłość do gór z byciem ojcem i mężem. W swojej książce opisuje wyprawę na siedmiotysięcznik Jannu. Przygotowania, zapoznanie z partnerami z Rosji, kolejne etapy wspinaczki. Nie jest to jednak zwykła relacj, to zapis pełen refleksji, rozmyśleń o górach i rodzinie. To nie typowa opowieść z wyprawy. To sprawozdanie z wspinaczki wielkościanowej, która jest niezwykle trudna. To opowieść o odpowiedzialności, o łączeniu życia rodzinnego z niebezpieczną pasją. I chociaż jest to książka pełna przemyśleń, to sam opis wyprawy jest oszczędny w emocje, mnie to jednak nie przeszkadza. Czyta się dobrze, a styl autora jest bardzo przyjemny w odbiorze, potrafi zainteresować i zaciekawić. Jako wielka miłośniczka literatury górskiej, jednak sama mocno stąpająca po ziemi i to zdecydowanie na niskich pułapach, lubię czytając książki przenieść się w wysokie góry i tak było tym razem. Przeżyłam ciekawą podróż w masyw Kanczendzongi. Mnie się podobało i polecam wszystkim. Tym którzy kochają góry i tym którzy lubią przebywać nisko, ale lubią przygody.

POKAŻ WIĘCEJ RECENZJI

UKRYJ RECENZJE