Recenzje książki (2)

1. Sztukater.pl www.sztukater.pl

   Indonezja. Kraj, położony na wyspach. Kraj orientu, pełen niespodzianek. Kraj niesamowitej, jakże odmiennej od naszej, kultury, sztuki, tradycji. Indonezja jawi nam się często jako kraj nieodkryty, wciąż tajemniczy i choć ostatnio coraz bardziej popularne stały się wycieczki właśnie tam, do dalekiej Azji, wciąż niewielu wie o tym kraju dużo. Często nawet, gdy już zaplanujemy wymarzoną podróż na Jawę czy Bali, nie wiemy dokładnie, czego można się spodziewać. Zakładamy, że pięciogwiazdkowe hotele na całym świecie są takie same. Tylko czy warto jechać tak daleko, by skoncentrować się jedynie na sączeniu drinków nad basenem? Może niektórym taka forma wypoczynku odpowiada. Ja należę jednak do innej grupy turystów. Takich, którzy jadąc gdzieś, chcą zobaczyć jak najwięcej, jak najwięcej doświadczyć i przeżyć. Dlatego do każdej podróży przygotowuję się, czytając przewodniki, reportaże z miejsc, które planuję odwiedzić, oglądam mapy... Czasem sięgam po przewodniki także wtedy, gdy jakaś podróż jest dopiero w fazie dalekich planów, gdy jakieś miejsce po prostu mnie zainteresuje. Przewodnik pozwala dowiedzieć się, czy rzeczywiście warto tam pojechać. Lektura przewodników jest po prostu świetną rozrywką dostarczającą przy okazji wiedzy o świecie...
   Właśnie z tego powodu z przyjemnością sięgnęłam po przewodnik Michelina po Indonezji. Nie mam w planach na razie aż tak dalekich podróży. A jednak właśnie Azja Południowo-Zachodnia, ta najbardziej egzotyczna kusi i fascynuje coraz bardziej. Zwłaszcza, że według prognoz naukowców nadmiernie ekspansywna gospodarka, postępująca globalizacja i zmiany klimatyczne na zawsze mogą zmienić wiele państw azjatyckich i sprawić, że ich tradycje i kultury niedługo odejdą w niepamięć. Dotyczy to zwłaszcza miejsc takich, jak choćby Indonezja, która jest przecież państwem położonym na wyspach. Dlatego tak bardzo chciałabym tam pojechać. Na razie zatopiłam się jednak w lekturze przewodnika.
   Wiem, że charakterystyczne przewodniki z serii Michelin, są godne zaufania i bardzo praktyczne. Nie raz miałam okazję z nich korzystać i nigdy się nie zawiodłam. W przypadku przewodnika po Indonezji było podobnie: piękne wydanie i poręczny format, idealny do tego, by zmieścić się w podróżnym bagażu to pierwsze z wielu zalet tej publikacji. Troszkę przeszkadza waga – wykorzystanie dobrej jakości papieru sprawiło, że przewodnik niestety wydaje się być ciężki. Może to mieć znaczenie dla ludzi, którzy postanawiają wczasy all inclusive zamienić raczej na tramping. To jednak jeden z niewielu minusów tej pozycji.
   Zalet jest niewątpliwie więcej: w przewodniku znajdziemy mnóstwo naprawdę przydatnych podczas podróży informacji, począwszy od porad dotyczących przygotowania się do podróży (na przykład dotyczących tego, jak zadbać o swoje zdrowie i co koniecznie zabrać ze sobą w podróż). Kolejna część przewodnika to wyczerpujące informacje na temat historii, kultury, tradycji, sytuacji społecznej kraju. Warto je przeczytać, bo dzięki nim można poznać kraj, zrozumieć go i jego mieszkańców. Dalej w przewodniku znajdziemy już informacje o konkretnych miejscach. Podzielono je na poszczególne wyspy, więc osoby, które planują pobyt na przykład tylko na Jawie, z łatwością znajdą informacje na temat występujących w tym miejscu atrakcji turystycznych. A trzeba przyznać, że w Indonezji jest ich naprawdę dużo, zarówno tych naturalnych jak i tych związanych z kultura i działalnością człowieka. Dodatkową zaletą przewodnika są przepiękne i niezwykle zachęcające do odbycia podróży zdjęcia. Oglądając je po prostu chce się spakować plecak i ruszyć w drogę!
   Trzeba przyznać, że przewodnik „Indonezja" stanowić będzie idealną pomoc w planowaniu podróży na Jawę czy Bali. To pozycja, w którą warto się zaopatrzyć zaraz po zakupie wycieczki lub rezerwacji biletów lotniczych do Indonezji. Jednak po ten przewodnik warto sięgnąć także po to, by po prostu dowiedzieć się wielu interesujących rzeczy o Indonezji. Nie skłamię, jeśli powiem, że to jeden z lepszych przewodników po tej części świata, jakie można dziś znaleźć na rynku.

2. Tygodnik Angora Ł. AZIK; 2015-12-06

   Ten odległy zakątek świata dawno już przestał być nieznany. Wystarczy niecała doba, by wysiąść na lotnisku w Dżakarcie czy Denpasarze, skąd tysiące innych turystów przesiada się do maszyn krajowych linii. Nazwy indonezyjskich wysp: Jawa, Bali, Lombok czy Celebes od dawna przestały być używane przez zawodowych podróżników, a weszły do domeny możliwości i aspiracji masowego turysty. Podobnie jak wyspa Flores.
   
   Główną atrakcją tej wyspy jest leżący na niewielkim archipelagu Ta-man Nasional Komodo, jak po indo-nezyjsku wykłada się Narodowy Park Komodo, ojczyzna waranów, leżący w słynącej z urody cieśninie Sapa. 180 tys. hektarów wpisano na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO. Park to nie tylko wyspa Komodo, ale spory obszar morski, co daje gościom możliwość obejrzenia pradawnych jaszczurów w ich dziewiczym, naturalnym środowisku. Nie tylko zresztą warany, bo teren obfituje w inne zwierzęta: bawoły, makaki, dzikie konie i jelenie. Niekwestionowaną atrakcją jest także morskie dno, dzięki masce i rurce znakomicie nadające się do penetracji. Zwiedzanie Parku Komodo trwa trzy dni, zawsze w ramach zorganizowanej grupy z zawodowym przewodnikiem. To ważne, bo na obszarze parku nie istnieje tak popularna w Azji żegluga kabotażowa, nie ma promów, zaś wynajęcie statku jest drogie. Już sama przeprawa między wyspami Sumbawa i Flores jest niezapomnianą przygodą, gwarantującą najgłębsze wrażenia estetyczne, poznawcze i kulinarne. Silne w tym miejscu prądy wynoszą z głębin morskie pożywienie, które zwabia wieloryby i delfiny, ale bywa, że i kłusowników, którzy potrafią być groźni dla obcych. Warto przestrzegać też innych rad zawartych w przewodniku, bo jak uczy doświadczenie, więcej szkód mogą nam narobić bakterie muchy i jeżowce niż źli ludzie. Zaktualizowany i renomowany zielony przewodnik gwarantuje najświeższe wiadomości i użyteczne porady.

POKAŻ WIĘCEJ RECENZJI

UKRYJ RECENZJE