Recenzje bezdroza.pl

Ta książka pokazuje, że bardzo łatwo wyruszyć motocyklem dookoła świata. Można także pokusić się o taką wyprawę praktycznie bez żadnego przygotowania. Autor książki, nie mając nawet prawa jazdy, wpadł na pomysł, że objedzie świat na motorze. I jak pomyślał - tak zrobił. Udowodnił, że marzenia można zrealizować, o ile tylko ma się wystarczająco dużo zapału i konsekwencji, a także odrobinę szczęścia. Uczestnicy wyprawy - dziennikarze radiowej Trójki Tomek Gorazdowski i Michał Gąsiorowski spędzili cztery miesiące na "kanapach" - motocyklowych siodłach. Odwiedzili 19 krajów, przejechali ponad 21 tysięcy kilometrów. Podróżowali przez pustynny Iran, tajlandzką dżunglę i malezyjskie herbaciane wzgórza. Przejechali w poprzek Indie i Amerykę Północną. Napisana żywym językiem, pełna humoru książka jest zapisem ich wyprawy - przygód, spotkań z ludźmi, zmagań z upałem, kurzem, własnym zmęczeniem i biurokracją. Przede wszystkim jest jednak pochwałą życia niestroniącego od wyzwań i wypełnionego ciekawością świata, obowiązkową lekturą dla obieżyświatów, niespokojnych duchów i niestrudzonych poszukiwaczy przygód...

David A. Ziser radzi jak uchwycić magię ślubu. Metody ustawiania modeli, reguły kompozycyjne, techniki wykonywania zdjęć niepozowanych. Uczy kreatywnych technik oświetlenia. Znajdziemy tu sprawdzone recepty na doskonałe zdjęcia do albumu ślubnego.

Fotografowanie aktów jest uważane za sztukę trudną - i słusznie. Przecież nie dość, że trzeba zapanować nad światłem i kadrem, jak przy normalnym portrecie, to jeszcze wchodzimy w dziedzinę delikatną, gdzie każdy drobiazg może się okazać koszmarnym błędem. Radosław Brzozowski postanowił ułatwić początkującym wejście w tę trudną dziedzinę.

Ewa Prus

Dla osób, które chciałyby zacząć fotografować w studio, ale nie wiedzą jak się do tego zabrać, ta książka będzie bardzo przydatna - nawet jeśli nie przymierzają się do aktów, a tylko do fotografowania portretów czy nawet spokojnej, martwej natury. Zdjęcia w książce to akty (z pewnymi zabawnymi wyjątkami), ale wyjaśnienia dotyczące światła i studia są natury ogólniejszej.

Lekcja numer 1: Nie bój się

Żeby od razu ośmielić początkującego czytelnika, książka zaczyna się od obalania powszechnie powtarzanych mitów dotyczących fotografii aktu oraz od porad dotyczących współpracy z modelką. Nie chodzi tu (na razie) o pozowanie, a raczej o to, jak się dogadywać, jak zachowywać, na co zwracać uwagę i jak przygotować ją, siebie i studio do sesji. Na koniec tej części kilka stron poświęcono na rozwiązanie problemu osób, które nigdy nie ustawiały świateł studyjnych. Nauka oświetlania postaci na przykładzie lalki barbie (to właśnie te zabawne wyjątki) i lampki-czołówki nie wymaga specjalnych nakładów, a jest równie skuteczna co uczenie się na „dużych” portretach. Wystarczy potem tylko zmienić skalę i sceny, i świateł.

Lekcja numer 2: Czym by tu...?

Skoro już wiemy na czym rzecz polega, pora przejść do następnych rozdziałów. A dotyczą one niezbędnego sprzętu i studia. Okazuje się, że studiem może się stać dowolne pomieszczenie, byle tylko zapewniało wystarczającą prywatność, a lampy wcale nie muszą być drogie, żeby wystarczały do stworzenia interesującego oświetlenia. To pocieszająca wiadomość; byłoby wprawdzie lepiej, żeby rodzaje i marki lamp zostały omówione bardziej konkretnie, ale i z tego co jest da się wyciągnąć wystarczająco dużo wniosków praktycznych.

No to pstryk!

I pstryk, i pstryk, i tak na wielu stronach - autor przedstawia bowiem efekty działania różnych (i różnie ustawianych!) modyfikatorów światła. Wszystko na tej samej modelce i w tej samej (a przynajmniej bardzo podobnej) pozie. Warto przeanalizować z nim układy świateł i cieni - czytelne schematy oświetlenia pokazane przy każdym zdjęciu, również w następnych częściach książki, bardzo to ułatwiają. Po tym wstępnym pokazie działania światła, pora na zagadnienia bardziej zaawansowane: różne pozy, style, akcesoria, zamysły artystyczne, dodatkowe lampy... Jest się czego uczyć. I jest się czemu przyglądać; choć autor uprzedza, że nie należy traktować tej książki jak albumu, fotografie są w większości bardzo ładne. Szczególnie te utrzymane w stylu Wacława Wantucha. Przede wszystkim mają jednak walor edukacyjny.

I co potem?

Gdy już napstrykamy, przeważnie trzeba to jeszcze jakoś wyedytować. Ostatni, dość krótki rozdział dotyczy edycji, dokonywanej zwykle na zdjęciach aktów. Jasność, kontrast, kolor, retusz skóry, czyszczenie tła - wszystko to omówiono zwięźle, acz dokładnie, na przykładzie Photoshopa CS3. I tu dochodzimy do wady książki: przygotowując zdjęcia do druku, autor chyba nie zawsze pamiętał o swoich własnych poradach. Tak więc na niektórych zdjęciach widzimy rozstępy, pryszcze czy zbędne fałdy - które oczywiście w naturze występują, ale i tak nie powinny pozostać na fotografiach. To jednak mała wada i jeśli tylko czytelnik będzie pamiętał, że retusz powinien dotyczyć nie tylko pryszczy na plecach, ale też tych na czole, wszystko będzie OK.

Czyta się

Na koniec warto zauważyć, że książka jest bardzo dobrze napisana. Lekko, ale bez dowcipasów, czyta się bardzo dobrze - i to mimo dość technicznej miejscami tematyki. Szata graficzna również jest bez zarzutu. Zdjęcia ilustrują to, co powinny, a schematy scen są bardzo pomocne. Wszystko to sprawia, że Fotografię obnażoną można polecić jako pierwszy podręcznik każdemu, kto wchodzi w świat studia fotograficznego - nawet, jeśli zamierza tam robić zwykłe, ubrane portrety.

Gimp jest w pełni darmowym programem graficznym, z powodzeniem zastępującym komercyjnych kuzynów. Tworzą go pasjonaci, bez zaplecza potężnych korporacji. Oczywiście jest sporo różnic, jak choćby specyficzny interfejs, czy gorsze algorytmy kompresji plików JPEG (w stosunku do Adobe Photoshopa|. Gimp umożliwia pracę na warstwach, tworzenie selekcji, zakładanie ścieżek, możliwość wykorzystania kanałów Alfa, antyaliasing, rozbudowane możliwości skalowania i transformacji obrazu, łączenie tekstu z obrazem, tworzenie animacji, map odnośników dla stron internetowych, ma bazę bibliotek deseni i gradientów oraz wiele filtrów. Gimp obsługuje wiele formatów graficznych, w tym JPEG, BMR PNG, XPM, TIFF, TGA, MPEG, PS, PDF, PCX, GIF, PSD. Jest wyposażony w szereg narzędzi np. pędzel, zaznaczenie, gumka, wypełnienie, różdżka, powiększenie, klonowanie, wystawianie tekstu, rozmazanie, ołówek, skalowanie, lasso. Książka zawiera ponad 100 ćwiczeń, które pomogą zrozumieć działanie programu i opanować jego narzędzia. Podczas każdego z nich można pracować nad przykładowymi fotografiami, które znajdują się na płycie DVD dołączonej do książki. Kolejne ćwiczenia wyjaśniają, jak wykorzystywać warstwy i gradienty, kadrować i skalować, pracować ze ścieżkami i zaznaczeniami, rozmywać i wyostrzać obraz oraz dodawać fantazyjne napisy. Obecnie Gimp jest wykorzystywany w wielu szkołach, a jego popularność rośnie.

Przeczytaj i uwierz, że się da - książka o motocyklowej wyprawie dookoła świata

„Kiedy patrzę na tę wyprawę z perspektywy kilku miesięcy, które minęły od jej zakończenia, coraz bardziej jestem przekonany, że ona nie miała prawa się udać” - zaczyna swoją opowieść Tomasz Gorazdowski. Podróżnik, dziennikarz radiowej Trójki, który dzięki swojej determinacji i przekonaniu, że jak się czegoś bardzo chce, to można osiągnąć prawie wszystko, zorganizował motocyklową wyprawę dookoła świata. Bez pieniędzy, prawa jazdy, doświadczenia motocyklowego. I bez wiary w powodzenie podróży radiowego kolegi i kompana na trasie Michała Gąsiorowskiego. A jednak się udało.

Udało się zdać egzaminy na kategorię A, znaleźć sponsorów, przejechać pierwsze trzy kilometry, potem trzydzieści, trzysta i tak 44 tysiące, z czego przeszło 21 tysięcy faktycznie na motocyklach. Tomek i Michał spędzili w podróży 126 dni, odwiedzili 19 krajów. W trakcie wyprawy codziennie relacjonowali swoje przygody w radiu. Po powrocie powstała książka, która jeszcze raz bardzo dosłownie i szczerze opowiada o dramatycznych przygodach w Iranie, starciach z indyjską rzeczywistością, azjatyckim raju, który potrafi być piekłem oraz walce z amerykańską biurokracją. Książka, która jednak przede wszystkim jest dowodem na to, że jak się bardzo chce, to można osiągnąć prawie wszystko.