Recenzje bezdroza.pl

Dzięki ukazującej się właśnie w księgarniach książce "Alchemia portretu. Warsztaty Bolesława Lutosławskiego", poznajemy inspirujący warsztat pracy jednego z najciekawszych polskich fotografów portretowych. Eteryczne portrety sław i zwykłych ludzi, tworzone przez Bolesława Lutosławskiego, publikowały takie pisma, jak "The Guardian", "Vogue", "The Independent", "Przekrój" czy "Tygodnik Powszechny". Pojawiały się na rozmaitych plakatach, okładkach książek i w telewizji BBC. Warsztaty z Lutosławskim to fascynująca podróż przez wyjątkowe chwile, w których powstawały niezwykłe portrety takich osobowości, jak Sławomir Mrożek, Krzysztof Penderecki, Andrzej Wajda, Mieczysław Jastrun, Witold Lutosławski, Wisława Szymborska czy Glenda Jackson.

Mamy niepowtarzalną okazję zajrzeć za kulisy każdej z tych magicznych fotografii, dowiedzieć się, jak narodził się pomysł na konkretne zdjęcie, dlaczego zostało ono w określony sposób skomponowane i skadrowane, jakiego obiektywu czy ekspozycji użyto. Dzięki temu uczymy się mistrzowskiego fotografowania ludzi w zamkniętych pokojach i na otwartych przestrzeniach, malowania światłem atmosfery i intymności chwili czy chwytania obiektywem niemal niezauważalnych, a jednak istotnych spojrzeń i gestów. Bolesław Lutosławski wyjawia nam także sekretną wiedzę o tym, jak budować zaufanie między fotografem a jego modelem oraz dzieli się opartymi na swym wieloletnim doświadczeniu praktycznymi wskazówkami i najgłębszymi tajnikami pracy fotografa portretowego.

Pierwiastek porozumienia, chemia intymności, esencja chwili w magicznym oku aparatu przekształcają się w elektryzujący portret. Z tej alchemii rodzi się zdjęcie, będące czymś więcej niż tylko wiernym odwzorowaniem wyglądu i nastroju fotografowanego człowieka. Oto bowiem otrzymujemy poetycki zapis spotkania z osobą i jej osobowością, portrety przenikliwe, a w swej prostocie ekspresyjne, intrygujące i niełatwo dające o sobie zapomnieć. Fotografowanie ludzi to sztuka psychologicznego i emocjonalnego wyczucia drugiego człowieka, mistyczna umiejętność nasycania wizerunków ich emocjami i wyjątkowością. Choć sztuka ta wykracza daleko poza techniczną biegłość rejestrowania obrazów za pomocą światła, jest z nią jednak nierozerwalnie związana.

Czy warto sięgać po książki Scotta Kelby′ego? Opinie są podzielone. Kelby, jak każda nietuzinkowa osobowość ma zarówno gorących zwolenników, jak i zapiekłych przeciwników. Ci ostatni jego pisarstwo określają mianem „fastfoodu fotograficznego”, zaś umiejętności uważają za miałkie i jedynie dobrze wypromowane marketingowo. Co by nie pisać - Kelby sprzedać się potrafi. Wydaje swoje książki jak na zawołanie, prowadzi bloga, szkoli z Photoshopa i Lightrooma, organizuje konferencje fotograficzne - słowem: człowiek instytucja foto-graficzna.

Osobiście należę do zwolenników Scotta. Mam wszystkie jego książki, które ukazały się dzięki Helionowi, a ostatnio zacząłem ściągać nowości zza Oceanu. Dlaczego? Uważam, że to co sprzedaje Kelby, to elementarz każdego fotografa i grafika zorientowanego na obróbkę zdjęć. Autorowi można zarzucać nachalne lansowanie się, ale nie umniejsza to jego wiedzy. I widocznie czytelnicy potrafią to docenić, skoro książka, którą trzymam w dłoniach doczekała się już szóstego wydania. „Fotografia cyfrowa. Edycja zdjęć” - Scott Kelby. Tytuł niewyszukany, ale zawartość - owszem.

Przede wszystkim książka napisana jest bardzo przystępnie. Nawet ktoś, kto pierwszy raz uruchomi Photoshopa z łatwością wykona wszystkie kroki w proponowanych ćwiczeniach. A tych - zatrzęsienie. Masz problem ze zmarszczkami na fotografiach - proszę bardzo: parę sprytnych sztuczek Scotta i już odmłodziłeś babcię o 30 lat. Chcesz wydrukować zdjęcie w rozmiarze plakatu? Nie ma sprawy. Kelby na tacy podaje ci gotowe rozwiązania. Choć jego rady są z gatunku „na małpę”, nie ograniczają cię do jednej fotografii. Z powodzeniem możesz je stosować nie tylko na plikach wzorcowych, ale również na tych wykonanych przez siebie. To działa.

„Fotografia cyfrowa. Edycja zdjęć” napisana jest bardzo przejrzyście. Wyraźna segregacja na poszczególne działy, a w nich konkretne porady dotyczące sytuacji z jakimi może zetknąć się każdy fotograf. Kelby jest ortodoksyjnym wyznawcą Photoshopa, zna go jak mało kto, więc nie ma co się dziwić, że proces całej obróbki zdjęć przebiega u niego w tym właśnie programie. Autor zaznajamia nas z możliwościami katalogowania i porządkowania zdjęć w Mini Bridge′u, wczytywania i korekcji w module Camera RAW, aby ostatecznie „dopieścić” nasze dzieła w Photoshopie.

VI wydanie książki odnosi się oczywiście do ostatniej wersji Photoshopa, czyli CS 5, uznawanej przez fachowców za najbardziej przyjazną dla ludzi zajmujących się fotografią, czy to amatorsko, czy zawodowo. Bardzo dokładnie opisane są nowości jakie pojawiły się w najnowszym PS-ie: np. usuwanie niechcianych elementów ze zdjęć, nowe metody transformacji, funkcje TAT, czy tworzenie doskonałych fotografii HDR.

Dla mnie, jako fotografa, ta pozycja Kelby′ego jest obowiązkowa. Gdy pracuję nad edycją zdjęć książka zawsze leży na biurku. Gdy napotkam jakiś problem edycyjny pierwsze co robię sięgam właśnie po nią. W 99% znajdę gotowe rozwiązanie. Naprawdę warto mieć taką podręczną encyklopedię edycyjną. Przyśpieszy twoją pracę, ale co najważniejsze odmieni twoje fotografie. I jak mawiał klasyk: nic nie będzie już takie, jak dotychczas. Czego czytelnikom z całego serca życzę.

Corry DeLaan zabiera nas na fotograficzną wyprawę w poszukiwaniu światła. Wstajemy wraz z nią bladym świtem by zatrzymać w kadrze holenderską zimę, zatrzymujemy się na drodze gdzieś w Niemczech by sfotografować niezwykłe chmury. DeLaan na przykładach własnych zdjęć opowiada i zarazem pokazuje kiedy i gdzie można znaleźć niezwykłe światło.

Na początku przypomina kilka podstawowych zasad fotografowania w ogóle, by później przejść do bardziej konkretnych tematów. Opowiada o „niebieskiej godzinie”, wschodach i zachodach słońca, fotografowaniu w samo południe i w nocy. Sporo uwagi (cały rozdział) poświęca też fotografowaniu we mgle, ale i robieniu zdjęć w czasie innych zjawisk pogodowych. Nie ukrywa też, że jedną z jej ulubionych pór roku jest zima. Jeden z ostatnich rozdziałów opowiada też o fotografii czarno-białej.

Ale wiele uwagi w tej książce poświęca się też emocjom. Autorka podkreśla, że zdjęcia które robimy mają wyrażać nas samych, nasze uczucia, stan ducha. Mówi wprost: rób zdjęcia dla siebie, poznawaj siebie poprzez swoje zdjęcia, obrazy które zamykasz w kadrze. Zachęca by mieć odwagę spojrzeć po swojemu na świat, by się odróżniać, a także by, w następnej kolejności, wychodzić poza swoje postrzeganie świata i próbować nowych rzeczy, przełamywać schematy i różne zasady. A to wszystko po to by zatrzymać widza, obudzić jego ciekawość.

Trzeba podkreślić, że książka „W poszukiwaniu światła” zasadniczo skupia się na fotografii krajobrazowej i przyrodniczej. Oprócz podpowiadania jak i gdzie znaleźć idealne światło, autorka podrzuca też kilka rozwiązań technicznych (takich jak filtr połówkowy szary, HDR, warstwy w Photoshopie), które mogą pomóc nam w wykonaniu pożądanego kadru. Podkreśla jednak wyraźnie, że są to jedynie wskazówki, które mogą się okazać pomocne, ale nie są to jej zalecenia, którym trzeba się bezwględnie podporządkować. Każdy fotografujący musi bowiem sam odnaleźć własne środki wyrazu i sposoby na to by przekazać to co widzi i co czuje.

Maczuga Herkulesa, zamek w Ogrodzieńcu, Pieskowa Skała, Pustynia Błędowska, Dolina Prądnika, czy wreszcie sam Kraków - nie trzeba dalej wymieniać "krakowsko-częstochowsko jurajskich" atrakcji, by każdego zachęcić do ruszenia w południowe strony Polski. Turystycznych hitów Jura ma wiele - zarówno przyrodniczych, jak i historycznych, ale również atrakcji z gatunku turystyki aktywnej (Transjurajski Szlak Konny, stoki narciarskie, szlaki rowerowe, w tym Jurajski Szlak Rowerowy Orlich Gniazd czy Szlak Rowerowy im. Zygmunta Krasińskiego). Wydany w cyklu "Przewodniki rekreacyjne" jurajski bedeker Bezdroży poprowadzi nas po najciekawszych miejscach regionu, a dzięki praktycznym informacjom pozwoli zaplanować udany pobyt z wieloma atrakcjami.

To piękne miasto zachwyca przede wszystkim turystów, bo życie codzienne wśród zawilgoconych weneckich zaułków wymaga nie lada wytrwałości i dobrej kondycji, choć i tak często kończy się reumatyzmem i astmą. Nowy bedeker oficyny Bezdroża po Wenecji ukazał się w cyklu "Przewodnik-Celownik" - zasadniczą część obejmującą tekst poprzedza atlas miasta - taki układ pozwala bez pudła dotrzeć w wybrane miejsce. Na końcu - informacje praktyczne, bo bez jedzenia i łóżka (nawet jeśli jest to śpiwór w namiocie na jednym z podweneckich kampingów) i najbardziej wytrwały globtrotter długo nie wytrwa.