Tunezja. Travelbook. Wydanie 1

Recenzje książki: Tunezja. Travelbook. Wydanie 1 (1) Poniższe recenzje mogły powstać po przekazaniu recenzentowi darmowego egzemplarza poszczególnych utworów bądź innej zachęty do jej napisania np. zapłaty.

1. GLOBTROTER INFO Cezary Rudziński

   Tunezja należała przed Arabską Wiosną, która w niej się rozpoczęła, do najpopularniejszych, po Egipcie, kierunków urlopowych wyjazdów Polaków „w ciepłe, egzotyczne kraje”. Załamanie ruchu spowodowały mające tam miejsce zamieszki i akty terroru, m.in. zamach w muzeum Bardo w Tunisie, w którym zginęli zagraniczni turyści. A także starzejąca się, zbyt wolno modernizowana baza hotelowa. W ostatnich kilku latach zachodziły w niej jednak znaczące zmiany, rosło więc zainteresowanie naszych turystów wyjazdami do tego najmniejszego z trzech „urlopowych” krajów północnej Afryki. Jak będzie po pandemii koronawirusa, przewidzieć trudno. Tunezja ma jednak tyle walorów oraz położenie najbliżej Polski na południowym brzegu Morza Śródziemnego, że ma szansę stać się znowu popularnym miejscem wypoczynku. Poza doskonałymi plażami i morzem ciepłym przez większą część roku, oferuje także mnóstwo zabytków, cudów przyrody i innych atrakcji turystycznych, oryginalną, smaczną kuchnię oraz życzliwość mieszkańców. Sporo na ten temat można dowiedzieć się z nowego przewodnika „Tunezja” wydanego w serii travelbooków Bezdroży. Stanowi on w pewnym stopniu skróconą, zaktualizowaną i dostosowaną do koncepcji tej serii, wersję bardzo dobrego przewodnika wydanego w 2010 r. w serii „Bezdroża Classic”. Którego I wydanie omówiłem dosyć szczegółowo, a recenzja ta jest nadal do przeczytania na naszych łamach. Oczywiście tych samych autorów, gdyż trzecia współautorka travelbooka napisała tylko stronicową informację na wkładce poświeconej Berberom. W porównaniu z „dużym” przewodnikiem, ten jest o jedną trzecią szczuplejszy. Zawiera znacznie więcej, bo niemal 130, kolorowych zdjęć, bardziej czytelne 8 planów i mapek, 3 duże 2 stronicowe wkładki monotematyczne oraz mniej, ale jednak nadal blisko 50 informacji oraz ciekawostek w ramkach włamanych w tekst. I cenę niższą niemal o połowę. Informacje o poszczególnych obiektach i miejscach są skrócone, pominięto też niektóre wcześniej opisane. M.in. ciekawe, 60-tysięczne miasto Medenine na wschodzie kraju, przy głównej szosie do Libii. A jest w nim ciekawy zespół ksarów – dawnych spichlerzy z XVII w., a w jednym z położonych trochę na uboczu, Muzeum Tradycji i Kultury Arabskiej, a także suk – bazar, na którym można spotkać kobiety berberyjskie w strojach ludowych, z oryginalnymi kapeluszami. Plusem tego przewodnika jest natomiast zachowanie informacji o terenach historycznej Numidii. Mało znanej przez polskich turystów, gdyż tamtejsze antyczne zabytki i ich ruiny rzadko uwzględniane są w programach naszych biur podróży. A turystyka indywidualna do Tunezji stanowiła margines wyjazdów tam Polaków. Przewodnik, zgodnie ze schematem tej serii, najpierw prezentuje najważniejsze tamtejsze atrakcje. 8 Zabytków z Listy UNESCO. Po 3 Cuda natury i Ciekawostki etnograficzne. 12 Turystycznych przeżyć, chociaż zamiast Lodów w La Marsie zaproponowałbym coś innego. 4 Najciekawsze muzea. 8 corocznych Wydarzeń kulturalnych i 9 Specjałów tunezyjskiej kuchni. Dwa rozdziały wstępne: Informacje praktyczne z A-Z i Informacje krajoznawcze z ABC zawierają chyba wszystko, co turysta wiedzieć musi oraz sporo innych przydatnych. M.in. o podróży i poruszaniu się na miejscu, formalnościach wizowo-paszportowych, ubezpieczeniu w przypadku wyjazdu indywidualnego itp. Oczywiście, chociaż króciutko, o noclegach i wyżywieniu, dosyć dużym bezpieczeństwie, z zagrożeniem praktycznie tylko ze strony złodziejaszków, udaru słonecznego i oparzeń. Kalendarium historyczne obejmuje okres od 40 tys. lat p.n.e. do roku 2019. Sporo można też dowiedzieć się o tamtejszym społeczeństwie, jego językach, religii, kulturze i sztuce oraz kuchni. Podstawowa część przewodnika poświęcona zwiedzaniu kraju i poznawaniu jego atrakcji podzielona została na 5 części: Tunis i Tunezja północna, Cap Bon, Tell – tereny historycznej Numidii, Sahel i Kairuan, Tunezja południowa i Dżerba. W każdej znajduje się jej prezentacja, krótko omówiona historia oraz sugestie, co warto tam zobaczyć. A więc opisy miast lub ich dzielnic, najważniejsze obiekty do poznania, z wyróżnionymi czerwoną czcionka informacjami o ich nazwach i adresach, stronach www, dniach i godzinach otwarcia, cenach biletów. Ze zwięzłymi opisami, prezentacją muzeów, a w przypadku najważniejszych oprowadzaniem po nich, uwzględnianiem atrakcji i ciekawostek. Na końcu omawianych miejscowości w ramkach znajdują się informacje praktyczne: jak tam dojechać, poruszać się na miejscu, przesadnie zwięźle o możliwościach noclegowych i niewiele obszerniej o gastronomii, niekiedy z sugerowanymi 2 lokalami, ew. także festiwalami czy imprezami na miejscu. Pozwala to jednak indywidualnemu turyście poruszać się, wybierać to, co interesuje go najbardziej, a także znajdować inne potrzebne informacje. Tym zaś, którzy uczestniczą w wycieczkach biur podróży, lub wykupują je na miejscu, dowiedzieć się czegoś więcej. Na końcu przewodnika znajduje się krótki indeks, uwzględniający niestety tylko w przypadku Tunisu najważniejsze budowle i atrakcje stolicy. Podsumowując: ładnie wydany i poręczny przewodnik, może w niektórych miejscach zbyt zwięzły, ale zawierający mnóstwo informacji i zasługujący na polecenie. Pozwala zarówno zaplanować podróż, jak i zorganizować sobie czas i zwiedzanie w trakcie jej odbywania zgodnie z indywidualnymi zainteresowaniami.