Recenzje (2)

1. Tygodnik Angora Ł. Azik; 2018-06-24

   Jedna z niezliczonych atrakcji turystycznych tych ziem. Lasy leżą na Równinie Biłgorajskiej na południe od Janowa i sięgają doliny Wisły aż po Biłgoraj i Puszczę Solską. Większa część Lasów tworzy park krajobrazowy, zatem stanowi obszar ochronny bogaty w faunę i florę. Uważny wędrowiec zobaczy tu kilkunastometrowej wysokości wydmy, trafi na polodowcowe mokradła, a także, na przykład w Szklarni, na pasące się stada koników biłgorajskich, jak mówi się tu na koniki polskie. To potomkowie legendarnych tarpanów - silnych dzikich koników odpornych na surowy klimat i żyjących na tych ziemiach setki lat. Dla uratowania zachowanych osobników w XVIII wieku utworzono specjalne stado pod kuratelą hrabiów Zamoyskich, jednak w 1808 roku, w obliczu katastrofalnego głodu, odbudowane stado tarpanów oddano chłopom. Dopiero po stuleciu podjęto decyzję o odtworzeniu gatunku, wykorzystując żyjące na Roztoczu koniki polskie będące krzyżówką tarpanów z koniem domowym. Odtworzenie się powiodło, czemu nie przeszkodziły obie wojny światowe. W1982 roku koniki polskie (biłgorajskie) sprowadzono do Roztoczańskiego Parku Narodowego, gdzie żyją w okolicy Zwierzyńca i w ośrodku hodowlanym we Floriance. Warto tam zajrzeć! Roztocze to nie tylko piękna przyroda, jeszcze dziewicza w wielu miejscach, o niewykształconej do końca infrastrukturze turystycznej i niezdeptana masową turystyką. To także dumna historia, najpełniej prezentująca się w architektonicznej perle - Zamościu - z katedrą i pałacem Zamoyskich, renesansowym ratuszem 1 odrestaurowanym dziś Starym Miastem z przepięknymi kamieniczkami ormiańskimi, z podcieniami i wysokimi attykami, swym pięknem i zasobnością dowodzącymi handlowej potęgi miasta.

2. GLOBTROTER INFO Cezary Rudziński

   „Roztocze – sielankowa, cicha kraina dzikiej przyrody oraz wielu oryginalnych zabytków burzliwej historii. Łagodne wzgórza pocięte tu i ówdzie gęstą siecią wąwozów lessowych lub zwieńczone niedużymi skałkami wapiennymi, sąsiadują z rzekami i słynnymi roztoczańskimi szumami. Pośród łagodnych krajobrazów kryją się prawdziwe perełki sztuki, z cerkwią w Radużu na czele. Wisienką na torcie jest renesansowy Zamość – miasto-forteca” – prezentują ten region naszego kraju na tylnej okładce nowego przewodnika Bezdroży z serii travelbooków autor i wydawnictwo. Oferując równocześnie czytelnikom i turystom mnóstwo, chociaż tylko „w pigułce”, ważnych i wartych uwagi informacji o nim. Jak i pozostałe przewodniki z tej serii, jest on bogato – ponad 120 kolorowych zdjęć – ilustrowany. Zawiera też 7 planów i map, 3 duże, 2- stronicowe wkładki oraz stosunkowo niewiele, gdyż zaledwie 17 krótszych informacji i ciekawostek w ramkach włamanych w tekst. Autor znany z kilku już solidnych przewodników Bezdroży, głównie po innych krajach, przede wszystkim wydanych w serii „Classic”, przedstawia na wstępie, zgodnie z koncepcją travelbooków, najważniejsze Atrakcje Roztocza. Zaczynając od propozycji poznawania w ciągu jednego dnia Zamościa oraz jego czterech głównych obiektów i miejsc. Następnie po 5: Zabytków renesansu i baroku oraz Osobliwości roztoczańskiej przyrody. A na koniec 4 Drewniane perełki – trzy cerkwie i jeden kościół. Dwa rozdziały wstępne są stosunkowo skromne, ale to przecież przewodnik po znanym regionie naszego kraju. Informacje praktyczne: dojazd, poruszanie się na miejscu z miejscami o noclegach i wyżywieniu oraz króciutki, zaledwie 6 haseł, Informator A-Z. Zaś w Informacjach krajoznawczych: ABC, Kalendarium historyczne od V w. n.e. do roku 2013 – wpisania drewnianej cerkwi w Radużu, wraz z 15 innymi polskimi i ukraińskimi na Listę Dziedzictwa UNESCO oraz krótko o tamtejszej przyrodzie, florze i faunie. W części przewodnikowej Roztocze podzielone została na trzy fragmenty: Zachodnie, Środkowe i Wschodnie, z tamtejszymi miastami, miasteczkami oraz ich okolicami. Kraśnikiem, Janowem Lubelskim, Biłgorajem, Turobinem i Szczebrzeszynem w pierwszym. Zwierzyńcem, Krasnobrodem, Józefowem, Suścem i Tomaszowem Lubelskim w drugim. Oraz Narolem, Bełżcem i Horyńcem-Zdrojem w trzecim. W każdym z krótkimi dziejami poszczególnych miejscowości, informacjami co w nich, oraz w okolicach warto zobaczyć – i opisem najważniejszych obiektów. A na końcu każdej Informacją turystyczną w ramkach: o komunikacji, noclegach i wyżywieniu. Osobno omówiony jest Zamość, oczywiście z jego historią, a to co warto w nim zobaczyć w podziale na 5 części i obiektów miasta oraz w ramkach IT. Z przykładowymi obiektami noclegowymi i gastronomicznymi, ich lokalizacją i opisem, ale bez cen. Po nich zaś również 5 miejsc w okolicach. Wśród informacji w ramkach przykładowo wymienię: „Centralny Okręg Przemysłowy w Kraśniku”. „Bitwa na Sowiej Górze”. „Przez wzgórza Roztocza Zachodniego”. „Plaga szarańczy” (w 1711 r.). „Tarpany czy koniki polskie?”. „Na szczyt Wapielni”. „Skąd w Suścu Kargul i Pawlak?” (miejscowość rodzinna reżysera filmów z serii „Sami swoi” Sylwestra Chęcińskiego). „Rąbizad, czyli skąd się wzięły szumy?” (oczywiście słynne na potokach). „Szwedzki stół” (jedna z opowieści skąd wzięło się to określenie). „Ormianie w Zamościu”. „Zamość żydowski”. Tomik zamyka Indeks, dosyć obszerny jak na tę serię przewodników. W sumie: kolejny travelbook Bezdroży wart polecenia.

POKAŻ WIĘCEJ RECENZJI

UKRYJ RECENZJE