Nie śpij, tu są węże! Życie i język w amazońskiej dżungli

1. 
   Data dodania: 2021-01-01 Ocena: 5    Opinia niepotwierdzona zakupem

   Nigdy bym się nie spodziewał, że traktat językoznawczy o Pirah? w połączeniu z elementami autobiograficznymi może tak bardzo przypominać ksenobiologię i powieści Lema o niemożności porozumienia z obcymi cywilizacjami.

2. 
   Data dodania: 2021-08-27 Ocena: 2    Opinia niepotwierdzona zakupem

   Dwie gwiazdki dla autora za pasję życiową. Posiadanie pasji to fajna rzecz. Ale poza tym, jest to po prostu kolejna wersja oświeceniowej legendy o Szczęśliwych Dzikusach. Wszystkie poprzednie wersje, po bliższym przyjrzeniu, okazywały się tylko bajką. Toteż nie sądzę, żeby szczęśliwy lud Piraha czymkolwiek się pod tym względem różnił od poprzednich Szczęśliwych a Prostych ludów, nad których domniemanym szczęściem i domniemaną umysłową prostotą antropolodzy unosili się z zachwytu. A potem niezmiennie się okazywało, że wszystko to było opowiastką na użytek turystów, badaczy i innych obcych. Nie tak dawno przydarzyło się to "kultowym" bajeczkom pani Margaret Mead. Ku bezmiernemu zdumieniu akademickich antropologów, wyszło na jaw, że Szczęśliwe Dzikusy wodziły panią Mead za nos jak im się żywnie podobało, mówiąc jej dokładnie to, co chciała usłyszeć, chociaż nie miało to nic wspólnego z prawdą. Bo prawda jest taka, że uczeni badacze są nieraz bardziej naiwni od nieuczonych dzikich plemion. Ale ponieważ są też bardziej pyszni, nie mogą w to uwierzyć.

POKAŻ WIĘCEJ

UKRYJ OPINIE