Malezja, Singapur i Brunei. Tropiki w kolonialnym stylu. Wydanie 1

Recenzje książki: Malezja, Singapur i Brunei. Tropiki w kolonialnym stylu. Wydanie 1 (3)

1. Sztukater.pl Uleczkaa

   Podróże poszerzają nasze horyzonty, odkrywają przed nami piękno wielkiego świata, jak i też uczą odmienności kultur i sposobu życia, co tak naprawdę jest chyba w nich najważniejsze! Oczywiście, przed wyprawą w takową podróż warto zaopatrzyć się w dobry przewodnik turystyczny, który nie pozwoli przegapić nam na miejscu niczego, co jest tylko warte poznania i zobaczenia. Dla czytelników planujących urlop w rejonie Azji Południowo-Wschodniej, idealnym wyborem w tym zakresie będzie przewodnik Krzysztofa Dopierały pt. "Malezja, Singapur i Brunei. Tropiki w kolonialnym stylu", który ukazał się nakładem Wydawnictwa Bezdroża! Jak nie trudno się domyślić po tytule tej książki, zabiera nas ona swoją treścią i efektowną szatą graficzną do Malezji, Singapuru i Sułtanatu Brunei. Zabiera, a następie ukazuje historię, kulturę i naturalne piękno tego malowniczego i jakże egzotycznego zakątka świata. Znajdziemy tu informacje o dziejach tego regionu, jego kulturze, architekturze, sztuce, jak i też codziennym życiu mieszkańców. To także kulinaria, ceny najpopularniejszych usług, jak i też chociażby niezwykle istotne wskazówki względem tego, jak łatwo można złamać obowiązujące tam grace prawa i jakie mogą grozić nam za to konsekwencje. Książka "Malezja, Singapur i Brunei. Tropiki w kolonialnym stylu" to przykład kompleksowego, ciekawego i przystępnie napisanego przewodnika turystycznego, który przyniesie nam sobą moc wiedzy i informacji, jak i też porcję bardzo przyjemnej i ciekawej lektury o Azji i jej atrakcjach. Całości treści dopełnia tu również piękna, efektowna i naprawdę wielce imponująca szata fotograficzna, ukazująca zarówno zabytki, przyrodę i architekturę tego zakątka świata, jak i też ludzi tam żyjących. Tym samym też jestem w pełni przekonana, iż każdy planujący podróż w ten region świata czytelnik, odnajdzie tu wszystko to, co tylko będzie mu niezbędne! Czego poszukuje turysta...? Informacji, ciekawostek, przydatnych praktycznie porad oraz smaczków, których sam nigdy by nie odkrył, będąc już u celu swej podroży. I dokładnie to wszystko niesie sobą ten niniejszy przewodnik, przybliżając nam dzieje, obraz i kulturę Malezji, Singapuru i Brunei. Każdy z tych zakątków świat jest inny i każdemu też poświęcono tu dość miejsca, by zrozumieć, poznać i zauroczyć się w pięknych plażach, monumentalnych szczytach, intrygujących obyczajach, czy też kulinarnych cudach:) Dla mnie szczególnie ważne są fauna i flora miejsc, które odwiedzam..., i w związku z tym ten aspekt niniejszej lektury wywarł na mnie największe wrażenie. Drzewa, kwiaty i owoce z jednej strony, z drugiej zaś m.in. słonie, urocze małpki i ryby, które zachwycają nas swoimi barwami. Naprawdę, jest tu na czym oko zawiesić:) I tu trzeba zwrócić uwagę na wspaniałą szatą fotograficzną, jaka wypełnia strony tego przewodnika. To profesjonalne, piękne, zachwycające nas kolorami i szczegółami zdjęcia, które z miejsca przenoszą nas do tych azjatyckich zakątków. Co istotne, znajdziemy tu absolutnie wszystko to, co najważniejsze, czyli zdjęcia zabytków, ważnych budynków, przepięknych miejsc natury, czy też choćby ludzi tam żyjących. Całości efektownych fotografii dopełnia przejrzysty układ graficzny, jak i też coś, bez czego nie może obyć się żaden turysta - mapy! Reasumując - "Malezja, Singapur i Brunei. Tropiki w kolonialnym stylu", to świetnie opracowany, piękny wydany i niosący moc wiedzy tytuł dla każdego turysty, który wybiera się w region Azji Południowo-Wschodniej. Z tą książką nic nas nie zaskoczy na miejscu, a samo jej przeglądanie tu i teraz, zachęci jeszcze bardziej do odwiedzenia tych zakątków świata!

2. Tygodnik Angora Ł. Azik

   Jeszcze nie tak dawno, gdy dotyczył Polaków obowiązek wizowy do większości (zdecydowanej!) państw świata, wjazd do niewielkiej, otoczonej legendą bajecznego bogactwa, islamskiego sułtanatu Brunei był niemal niemożliwy. Dziś to dużo łatwiejsze, choć legenda działa nadal. To monarchia absolut na, rządzona od półwiecza przez tego samego władcę, położona - w dwóch oddzielnych kawałkach (enklawach) - na terytorium Malezji, na północnym wybrzeżu wyspy Borneo. Brunei Darussalam, zamieszkane przez pół miliona mieszkańców, słynie z faktu, że jego korzyści z naturalnych bogactw (ropa i gaz ziemny) dzielone są z obywatelami. Dzięki temu Brunejczycy, przynajmniej nominalnie, należą do najbogatszych ludzi świata, a ich sułtan Hassanal Bokiah - na pewno - należy do najbogatszych. Warto więc na dwa, trzy dni zajrzeć do Brunei, by - zachowując wszelkie rygory (panuje tu szariat) - samemu przekonać się o sile brunejskiej legendy. Atrakcji wiele tu nie ma, niemniej polski autor przewodnika po regionie zachęca, by zwiedzić stolicę sułtanatu Bandar Seri Begawan, a w nim malownicze Kampong Ayer, leżące w środku 64-tysięcznego ośrodka "miasto na palach", przypominające odległe dzieje sułtanatu, niemniej dla Malezji typowe. Warto powędrować do Parku Narodowego Ulu Temburong, we wschodniej części kraju, by zaczerpnąć tchu w lesie deszczowym. Można tu spotkać gibony Muellera, gatunek niewielkiej szarej małpy o długich łapach, ale to tylko jedna z ciekawostek, jakie oferuje posadowiona w konarach olbrzymich drzew na wysokości 60 metrów platforma widokowa. Wreszcie, też na wschodzie Brunei, można popłynąć łodzią kanałami rzecznymi, wiodącymi przez lasy namorzynowe. Wybór tej części Brunei uzasadnia fakt, że zachód kraju opanował przemysł ciężki, związany z wydobyciem i przetwórstwem ropy. Kogo to frapuje, może w miejscowości Seria zwiedzić Centrum Odkryć Ropy i Gazu. Ł. Azik KRZYSZTOF DOPIERAŁA. MALEZJA, SINGAPUR I BRUNEI. SERIA BEZDROŻA CLASSIC, HELION, Gliwice 2018, s. 320. Cena 44 zł.

3. GLOBTROTER INFO CEZARY RUDZIńSKI

   Te trzy kraje, zwłaszcza położony, podobnie jak malezyjskie stany Sarawak i Sabah, w północnej części wyspy Borneo sułtanat Brunei, czekają dopiero na bardziej masowe odkrycie przez polskich turystów. Sądzę, że może w tym pomóc przewodnik wydany właśnie po nich po raz pierwszy w Bezdrożach, w podstawowej serii „Classic”. Napisany kompetentnie, przez sprawdzonego już w innych publikacjach autora, co nie oznacza, że zupełnie bez wad, czy pominięć tego, co również warto tam zobaczyć. Jest to przede wszystkim przewodnik po Malezji. Zarówno Brunei, jak i Singapur, potraktowane zostały w nim bowiem trochę marginesowo. Pierwszemu poświęcono tylko 10, drugiemu 14 stron, na których są również zdjęcia, mapki i informacje w ramkach. Zgodnie ze schematem tej serii przewodników zaczyna się on od rekomendacji „Zobacz koniecznie” zawierających 15 miast, obiektów i miejsc we wszystkich trzech krajach, które zdaniem autora zasługują przede wszystkim na poznanie. Dominują wśród nich atrakcje przyrodnicze, ale generalnie lista ta nie powinna budzić zastrzeżeń. Ciekawą propozycją są cztery sugerowane trasy zwiedzania tego regionu świata w wariantach 1, 2, 3 i 4 – tygodniowym. Czytelnik – potencjalny turysta, a te przewodniki kierowane są przede wszystkim do indywidualnych, chociaż warto, aby korzystali z nich również uczestniczący w zorganizowanych grupowych, znajdzie w niej mnóstwo cennych i przydatnych informacji. Od kalendarza wartych uwzględnienia w planach i terminach wyjazdów wydarzeń kulturalnych oraz cennych „10 zasad odpowiedzialnego podróżowania”, poprzez ważne Informacje praktyczne, Informacje A-Z – w układzie alfabetycznym, jednostronicowe „Kraj w pigułce” o każdym z nich, po bogate Informacje krajoznawcze. W sumie zawarte jest w nich chyba wszystko, co naprawdę ważne oraz mnóstwo innych przydatnych faktów i sugestii. Autor szczególnie dużo uwagi, słusznie, poświęca bezpiecznemu podróżowaniu. Możliwym zagrożeniom zdrowia (żółtaczka, błonica i tężec, cholera, malaria, denga, pogryzienia i pokąsania, oparzenia słoneczne) oraz radom jak ich unikać. Mnóstwo jest również informacji określanych łącznie jako krajoznawcze: na temat tamtejszego klimatu, przyrody, historii, ludności i społeczeństw, religii, języków, kultury oraz kuchni. Najobszerniejsza część, czysto przewodnikowa, prezentuje te kraje i ich atrakcje w podziale na części i regiony. W kontynentalnej części Malezji są to: stołeczne Kuala Lumpur i zachodnie wybrzeże oraz wschodnie wybrzeże i centralne wyżyny. Na Borneo wspomniane już Sarawak i Sabah. No i osobno Brunei z wewnętrznym podziałem na stolicę oraz części zachodnią i wschodnią sułtanatu. Zaś w przypadku Singapuru na 6 części. Na początku każdej części lub rozdziału autor wypunktowuje miejsca które poleca szczególnie (kolorem pomarańczowym) lub zachęca (kolor czarny czcionek) do ich poznania. Trochę mnie zaskoczyło, że w przypadku Malezji nie ma wśród nich bardzo popularnego celu podróży, wyspy i archipelagu Langkawi na Morzu Andamańskim. Zaś nazwa tego morza przybrzeżnego Oceanu Indyjskiego, w ogóle nie figuruje na planach i mapkach zamieszczonych w przewodniku. Podobnie wśród szczególnie polecanych miejsc w Singapurze nie znalazłem jednej z jego największych atrakcji, wyspy Sentosa, a także dzielnicy indyjskiej – Little India (chociaż jest chińska Chinatown), światowej sławy Ogrodu Orchidei ani nocnego safari. Oczywiście wszystkie te miejsca, poza ostatnim, co uważam za istotne pominięcie, omówione są (chociaż Ogród Orchidei tylko w paru słowach, mimo iż uchodzi za największą kolekcję tych kwiatów na świecie), we właściwych rozdziałach przewodnika. Ale sądzę, że warto było zwrócić na nie uwagę czytelników już na ich wstępach. Pominięć, także w tekście, zauważyłem, na ile znam tamte strony, zresztą więcej, o niektórych wspomnę niżej. Po tych sugestiach autora, co trzeba, lub warto poznać przede wszystkim, znajdują się opisy tamtejszych atrakcji w częściach „Zwiedzanie”. Z informacjami o prezentowanych miejscach i obiektach, ich historii, co np. w mieście czy dzielnicy warto zobaczyć, a na końcu informacjami turystycznymi na temat dojazdu, noclegów i wyżywienia oraz tego, co warto zobaczyć w okolicach. W podobny sposób opisane są borneańskie stany Malezji i sułtanat Brunei. Zalecenia autora, co oglądać tam przede wszystkim, podzielam. Ale zabrakło mi, np. w Sarawaku, chociażby wzmianki o drugiej, obok Rajang, po której odbywają się spływy, rzece Lamanak. Jest ona co prawda mniejsza i węższa, ale również stanowi popularne miejsce spływów. A dobrze wspominam jej nurt w dżungli, nadrzeczne wioski, stojącą na wysokim brzegu szkołę do której dzieci dowożone są łodziami. Czy „długie domy” Ibanów – potomków „łowców głów” oraz nocleg w jednym z nich. Być może warto uzupełnić o te pominięte miejsca drugie wydanie tego przewodnika. Bo sądzę, że do niego dojdzie. Jest bowiem dobry, a jego dodatkowymi atutami są mapy i plany (51), 60 zdjęć, niestety czarno-białych, wydrukowanych na pomarańczowym tle, oraz 77 informacji monotematycznych, przeważnie ciekawostek, w ramkach. Przykładowo wymienię niektóre. * „Ringitt na wagę złota” (8 rad, jak oszczędzać w podróży do Malezji mając skromne środki). * „Sen przy śpiewie muezzina” (wybierać noclegi z dala od meczetów). * „Zamrażarki na kołach” (o podróżach klimatyzowanymi autobusami). „Leśna zagłada” (wyrąb lasów równikowych). * „Meczetowy savoir-vivre”. * „Malezyjska Polonia”. Czy: * „Sztuka z murów” (sztuka uliczna w Georgetown). * „Dżungla mniej znana” (Park Kenong Rimba). „Gorączka złota” (miasteczko Raub). * „Atak namorzynów” (park narodowy Tanjung Plai). * „Przysmaki z dżungli rodem”. * „Wsiąść do pociągu borneańskiego”. * „Ludzie wody” ( „Morscy Cyganie” – lud Bajau Laut). * „Szlak transborneański”. * „Co dwie głowy to nie jedna” (o „łowcach głów”). * „Pięć dekad absolutu” (pół wieku rządów sułtana). * „Sułtan w domu” (możliwość odwiedzania rezydencji sułtana w dniach kończących ramadan). Na końcu przewodnika znajduje się słowniczek polsko – malajski oraz indeks.

POKAŻ WIĘCEJ RECENZJI

UKRYJ RECENZJE