Recenzje (2)

1. Tygodnik Angora Ł. Azik

   Dżungla i futuryści Malezja jest często tylko etapem podróży w drodze do Australii czy Nowej Zelandii, ale coraz częściej adresem, pod którym warto zatrzymać się na dłużej. Kraj kontrastów, w którym magiczna przesztość i bujna przyroda stykają się z ultranowoczesnością. Już podczas transferu z lotniska podróżny odkrywa futurystyczny wizerunek malezyjskiej metropolii Kuala Lumpur. Wyobrażenie bujnej roślinności osadza się na obrazie supernowoczesnych wysp wysokościowców ze szkła i metalu. Wystarczy jednak trafić do Chinatown, dokąd prowadzą szlaki zorganizowanych wycieczek i nieokiełznanego tłumu backi futuryści packersów, by odnaleźć wibrujący świat azjatyckiego miasta. Ten kulturowy szok wynika ze świadomości, że jeszcze 200 lat temu były w tym miejscu jedynie niebezpieczne bagniska. Początki Kuala Lumpur to górnictwo cyny. Rynki gotowe wchłonąć każdą jej ilość sprawiły, że na niegościnne tereny przybyły rzesze chińskich robotników. To sprawiło, że miasto, wzorem innych, zaczęło się rozrastać. Panowali tu Anglicy i to oni określili strategię rozwoju miasta. Region stawał się coraz bogatszy, na jego sukces złożyły się też plantacje importowanych drzew kauczukowych. W 1957 roku Malezja zyskała niepodległość. Dzisiejsze Kuala Lumpur jest miejscem, gdzie wypoczywa się trudno (wysokie temperatury i takaż wilgotność), ale zwiedzaniu można poświęcić wiele dni. Dzielnica hinduska, Kampung Baru, czyli dzielnica malajska, chińskie świątynie taoistyczne; Centralne targowisko, nieopodal którego łączą się rzeki Gombak i Klang. Małe Indie (Briekfields), zwane od dawnych cegielni, które tu funkcjonowały, dziś sąsiadują z Muzeum Królewskim w pałacu Istana Negara. Warto odwiedzić Meczet Narodowy z ponad 70-metrowym minaretem oraz Muzeum Sztuk Islamskich. Relaksu można zażyć w ogrodach Perdana lub parku motyli. Narodowe planetarium wprowadzi turystę w świat nauki.

2. Globtroter Cezary Rudziński

   Nowy przewodnik Bezdroży pod tym tytułem wydany w serii travelbooków, stanowi skrót obszerniejszego, tego samego autora, jaki ukazał się w ub. roku w serii Classic. Miał on dodatkowo podtytuł „Tropiki w kolonialnym stylu”, omówiłem go na naszych łamach w lutym br. W porównaniu z nim obecny travelbook ma o około 80 stron mniejszą objętość łączną, a w przypadku tekstów znacznie skromniejszą, gdyż ta seria jest bogato ilustrowana – „Malezja…” zawiera ponad 140 kolorowych zdjęć. Ponadto 24 plany i mapki, 3 duże, dwustronicowe wkładki tematyczne oraz ponad 43 włamane w tekst krótkie informacje i ciekawostki. Całość dostosowana została do schematu obowiązującego w nowej serii. Już z tego porównania chyba widać, że jest ona kierowana do czytelników – turystów, którzy uważają, że nie są im potrzebne zbyt szczegółowe informacje o kraju do którego wybierają się, lubią natomiast oglądać na zdjęciach przynajmniej część tego, o czym czytają. I bardzo dobrze, że mają taki wybór. Zgodnie z koncepcją „travelbooków”, autor najpierw przedstawia najważniejsze, jego zdaniem, które podzielam, na ile zdołałem poznać te kraje (w sułtanacie Brunei jeszcze nie byłem), chociaż nie do końca, atrakcje tych krajów. Wymienia więc i krótko prezentuje: 6 miejsc niezwykłych, 7 skarbów przyrody i krajobrazu oraz 8 niezwykłych przeżyć, jakich można tam doznać. Brak mi wśród nich przede wszystkim, chociaż dalej w przewodniku zostały uwzględnione, noclegów w „długich domach” Ibanów – potomków „łowców głów”, lub innych tubylczych plemion. A także Muzeum Sarawaku w Kuchingu, z kolekcją spreparowanych ludzkich głów wrogów, bez zdobycia których mężczyzna nie liczył się w tamtejszej społeczności, na szczęście już tylko w przeszłości. W dwu rozdziałach wstępnych czytelnik otrzymuje chyba wszystkie niezbędne mu informacje i sporo cennych rad. W Informacjach praktycznych m.in. o wyborze okresu, kiedy najlepiej wybrać się w tamte strony ze względu na klimat i pogodę. O formalnościach (wizy nie są potrzebne) i dużo – słusznie! – o zalecanych dobrych ubezpieczeniach i zabezpieczeniu medycznym w trakcie podróży. A także z sugestiami, wymienionymi także w ramkach, co przede wszystkim trzeba zabrać ze sobą oraz jak poruszać się, gdzie spać i jeść na miejscu. W Informacjach krajoznawczych, z ABC, m.in. sporo o relatywnie dużym bezpieczeństwie, także samotnie podróżujących pań, co nie znaczy, że nie można trafić na kieszonkowca czy oszusta. Cenne jest zalecenie, aby w telefonach komórkowych wyłączyć, ze względu na tamtejsze ceny tej usługi, automatyczne pobieranie danych. Sporo też można dowiedzieć się o miejscowych społeczeństwach, historii od 38 tys. lat p.n.e. do 1998 r., języku, obyczajach i kuchni. W części przewodnikowej najobszerniej, rzecz oczywista, omówiona jest kontynentalna część Malezji oraz główne duże przybrzeżne wyspy. Krócej obie jej prowincje na Borneo, maleńki sułtanat Brunei i Singapur, ale z wystarczającymi na ogół o nich informacjami. Wszystko zgodnie z koncepcją tej serii przewodników. Przykładowo: stołeczne Kuala Lumpur z planem miasta oraz jego niezbyt długą historią, a następnie co warto tam zobaczyć. W podziale na dzielnice, a w ich ramach oprowadzanie czytelnika po najważniejszych zabytkach, obiektach i ciekawych miejscach. I informacją o ich adresach lub lokalizacji, dniami i godzinami otwarcia, cenami biletów czy wstępach bezpłatnych itp. Na końcu zaś, w ramkach, Informacje turystyczne: komunikacja, noclegi i wyżywienie z wybranymi obiektami, ich adresami, www, charakterystyką, cenami itp. Po czym podobnie, w przypadku większych miast, czy wysp: Penang, Langkawi i Perhentian, z ich mapkami. I kolejne na Borneo prowincje Sabah oraz Sarawak, a w nich główne miasta, parki narodowe, góry oraz inne atrakcje. W końcowej zaś części przewodnika podobnie o dwu pozostałych krajach: Brunei i Singapurze. Z prezentacją ważnych w nich obiektów i miejsc, chociaż w przypadku tego ostatniego zaskoczył mnie brak chociażby wzmianki o nocnych safari, jednych z najciekawszych w jakim uczestniczyłem w życiu, w singapurskim parku - rezerwacie. Oraz z akcentami końcowymi: krótkim słowniczkiem i rozmówkami polsko – malajskimi i Indeksem. Jak już wspomniałem przewodnik ten wzbogacają wkładki i informacje w ramkach. Te pierwsze, to „Wydarzenia kulturalne”, „Architektura malajska” i „Na spotkanie ze słoniem”. Natomiast wśród ponad 40-tu ramek, obok czysto informacyjnych, jak np. „Przelicznik walut”, „Wynajem rowerów i skuterów”, czy „Polskie placówki dyplomatyczne”, jest sporo ciekawostek wzbogacających wiedzę o tych krajach i miejscach. Część z nich przeniesiona została z ubiegłorocznego przewodnika z serii „Classic”. Za najciekawsze uważam m.in.: „Ringgit na wagę złota” (jak tam tanio podróżować). „Zamrażarki na kołach” (klimatyzacja w autobusach międzymiastowych). „Podróże w ramadan”. „Małpi symbol” (orangutany). „Leśna zagłada” (wyrąb lasów deszczowych na Borneo). „Język malajski”. „Meczetowy savoir-vivre” . „Państwo w Państwie” (Brytyjska Kompania Wschodnioindyjska, XVIII-XIX w.). „W stylu Hubbacka” (architektura). „Sztuka z murów” (murale w Georgetown na wyspie Penang). „Atak namorzynów” (lasy deszczowe). „Przysmaki z dżungli rodem”. „Ludzie wody” (lud Bajan Laut). „Uczta z Sibu” (najsłynniejszy targ w Sarawaku i tamtejsze potrawy). „Ojciec Singapurczyków” (Thomas Raffles).

POKAŻ WIĘCEJ RECENZJI

UKRYJ RECENZJE