Recenzje (2)

1. Globtroter Cezary Rudziński

   „Kenia to kraj kontrastów – czytam na tylnej okładce właśnie wznowionego i zaktualizowanego drugiego wydania przewodnika Bezdroży po niej w serii travelbooków. Znajdziemy tu wspaniałe wybrzeża i ciepłe wody oceanu z rafą koralową, góry i rozległe sawanny, słone jeziora i tropikalne lasy. W parkach narodowych i rezerwatach przyrody oko ucieszą stada antylop, zebr, żyraf, flamingów, Wielka „afrykańska piątka” będzie na wyciągniecie ręki podczas obowiązkowego safari – choć bezpieczniej by było mieć ją na wyciągniecie obiektywu. Gdy do bogactwa świata egzotycznej przyrody dodamy koloryt mieszkających tu plemion, magnetyzmowi Czarnego Lądu ulegniemy na zawsze”. Kraj ten należy, jako kierunek wyjazdów turystycznych, do coraz popularniejszych afrykańskich także w Polsce. Świadczy o tym m.in. niedawny udział kenijskich firm turystycznych w warsztatach – spotkaniu z polską branżą turystyczną w Warszawie w ramach prezentacji oferty Czarnej Afryki oraz zainteresowanie nią. A potencjalni turyści otrzymali właśnie kolejną zachętę podróży do „kolebki ludzkości”, którą jest Kenia. Bo to przecież w niej znajdowane są najstarsze szczątki ludzi. Tą zachętą jest recenzowany przewodnik, jeden z najlepszych w tej serii, a pisałem już o ogromnej większości, chyba ponad 50, z dotychczas wydanych. Jego główne walory, to mnóstwo cennych informacji, kompetentnie, rzeczowo i ciekawie przedstawionych przez polską autorkę. Zarówno w podstawowej części przewodnikowej, jak i rozdziałach wstępnych. Zasadnie bardzo obszernych jak na tę serię, z wieloma szczególnie ważnymi informacjami oraz faktami, które koniecznie trzeba znać przed wyruszeniem w tamte strony, nawet na wycieczkę z wyspecjalizowanym biurem podróży. Dodatkowym walorem, ale to już standard travelbooków Bezdroży, jest 180 kolorowych, w tym mnóstwo świetnych, zwłaszcza zwierząt i w ogóle fauny, zdjęć, 11 planów i mapek, jedna, 4-stronicowa wkładka monotematyczna oraz 20 krótkich informacji i ciekawostek włamanych w tekst w ramkach. W poprzedzającym rozdziały merytoryczne wstępie promującym najważniejsze atrakcje Kenii, autorka sugeruje w 10 przykładach, co jej zdaniem trzeba tam koniecznie nie tylko odwiedzić i zobaczyć, ale również przeżyć. Oczywiście safari, wypoczynek na piaszczystej plaży, nurkowanie na rafie koralowej, spróbowanie lokalnych potraw i piwa, ale też zaadaptowanie małego słonika – zainteresowanych tym odsyłam do informacji w przewodniku, przejechanie się lokalnym środkiem transportu matatu, lot balonem, wspinaczkę na Mount Kenya (ponad 5 tys. m n.p.m.) oraz spacer po pierwotnym lesie deszczowym. Wymienia też oraz prezentuje „w pigułce” 8 najciekawszych rezerwatów i parków narodowych, 7 obiektów z Listy Dziedzictwa UNESCO, a także 9 miejsc i obiektów, które na pewno warto uwiecznić na zdjęciu. W „Informacjach praktycznych” znajduje się to, co być w nich powinno, ale i nieco więcej. Np. wybór czasu podróży, gdyż są tam dwa sezony turystyczne bez pory deszczowej. Sposób uzyskiwania wizy: w Internecie, lub na granicy, ale cena jest nietypowa – 51 USD, a więc w tym drugim przypadku warto mieć przygotowaną dokładnie taką kwotę, aby nie było problemów z wydawaniem reszty. Informuje z naciskiem, że absolutnie niezbędne jest posiadanie dobrego ubezpieczenia zdrowotnego. Prywatna opieka zdrowotna jest tam bowiem bardzo droga, a kontaktu z tanią, dla tubylców, należy unikać, podobnie jak robienie w niej zastrzyków, o ile nie posada się własnych „jednorazówek”. Ostrzega równocześnie przed AIDAS i zagrożeniami innymi chorobami oraz dosyć dokładnie i obszernie informuje o tym, jak troszczyć się w Kenii o własne zdrowie. Nie brak standardowych informacji na temat dojazdu, poruszania się na miejscu, noclegach, wyżywieniu, zakupach – w tym pamiątek itp. Ważne, i trzeba je przeczytać przed wyjazdem, są pogłębione informacje zawarte w „Informacjach A-Z” i „Krajoznawczym ABC”. Obok dotyczących ukształtowania powierzchni i klimatu, obszernych o tamtejszej przyrodzie – faunie i florze autorka również odradza korzystania z autostopu, poruszania się samotnie nocą, ostrzega przed plagą naganiaczy m.in. na safari, w tym nierzadko oszustów. I innymi zagrożeniami, np. kieszonkowcami, a nawet rabunkami. Wiele tamtejszych zwyczajów i ograniczeń może zaskakiwać. Np. zakaz fotografowania nie tylko przejść granicznych, policjantów czy budynków rządowych, ale również… kenijskiej flagi. Czy wwożenia – pod karą grzywny, nawet tylko na użytek własny, nie mówiąc już o ich używaniu, jakichkolwiek torebek foliowych. A równocześnie zakaz wywożenia muszli, fragmentów koralowców oraz kości i skór dzikich zwierząt. O surowych karach za narkotyki itp. Ciekawie omówiona jest historia kraju, od najstarszych mieszkańców tego fragmentu Afryki, poprzez pierwszych osadników na obecnym terenie Kenii, w epoce kamienia łupanego oraz pierwszych – Vasca da Gama w 1498 r. i następnych przybyszach z Europy. A także o okresie kolonialnym i niepodległości. Są podstawowe informacje o polityce i gospodarce kraju oraz obszerne o tamtejszym społeczeństwie. Z prezentacją i charakterystyką blisko 20 tamtejszych plemion oraz żyjących w Kenii Arabów, Hindusów i Europejczyków. Sporo dowiedzieć się też można o religiach i wierzeniach pierwotnych, kulturze i sztuce, czy kuchni. Podobnie jak o świętach narodowych z ich kalendarium oraz innych świętach i festiwalach. Część przewodnikową otwiera stołeczne Nairobi i jego okolice. A następnie prezentowane są poszczególne regiony kraju w podziale na: Kenia centralna, Wybrzeże, Kenia południowa, Wielki Rów Wschodni i Kenia zachodnia. Każda z mapkami, krótką prezentacją, historią i współczesnością, informacjami co warto tam zobaczyć, z wyróżnionymi kolorową czcionką o dniach i godzinach otwarcia, cenach biletów itp. Dosyć szczegółowo, niektóre nawet na kilku stronach, omówione są poszczególne, liczne tam parki narodowe i rezerwaty przyrody. Z informacjami o dojeździe do nich, noclegach i wyżywieniu. Ale również takimi, jak np. o plantacjach herbaty czy jeziorze Wiktorii w Kenii Zachodniej. W sumie jest to prawdziwa, chociaż zwięzła, kopalnia wiedzy o atrakcjach tego kraju. Na końcu przewodnika jest krótki słowniczek polsko – angielsko – suahili oraz bardzo zwięzły indeks. Jak już wspomniałem, przewodnik wzbogaca 4-stronicowa wkładka „Wielka piątka Afryki” – o największych żyjących tam zwierzętach. A także 20 krótkich informacji i ciekawostek w ramkach włamanych w tekst. M.in.: „Co zabrać?” (w podróż). „Zamachy terrorystyczne”. „Wąż oddychający dymem”. „Czciciele boga Ngai”. „Wangari Maathai” (pierwsza afrykańska laureatka Nobla). „Lwica Elsa i jej przybrani rodzice”. „Miraa, legendarny narkotyk”. „Święte lasy Mijikenda”. „Baobaby”. „Lwy ludożercy”. „Masajowie z Amboseli”. „Choroba marburska”.

2. Tygodnik Angora Ł. Azik 48/2014

   Dreamlinerem do Mombasy
   
   Turystyka czarterowa dociera już niemal wszędzie. Polscy wa-kacjusze udający się w tropiki mają dodatkowo okazję, by przelecieć się najbardziej luksusową maszyną pasażerską, zaś biura podróży robią wiele, by różnica w luksusie podróży i pobytu też nie była zbyt wielka. Kenia jest od dawna sprawdzoną destynacją, gwarantuje egzotykę, różnorodność atrakcji - od rezerwatów przyrody i mityczne jezioro Wiktorii, po lasy na-morzynowe i pokryty czapą śniegu Mount Kenya, symbol państwa.
   
   Wybrzeże kenijskie warte jest odwiedzin z kilku powodów. To miejsce dla każdego. Kraina nieprawdopodobnych kontrastów. Bogata infrastruktura turystyczna, cudowny klimat, lenistwo tropiku, niezwykłe zabytki, rafy koralowe ponoć najpiękniejsze na planecie, wreszcie niezapomniane owoce dżungli i laguny.
   
   Najważniejszym ośrodkiem jest tu Mombasa, miasto o długiej historii, niegdyś ważna metropolia handlowa, przez którą wiodły szlaki w głąb kontynentu i skąd wypływały statki pełne towarów do Indii i Arabii. Dzisiejsza stara Mombasa, miejsce urzekające pod każdym względem, to stosunkowo „młode" zabytki, bo XVI-wieczne, meczety, zabudowa o wyraźnych stylach arabskim i indyjskim, a także for-talicja portugalska, gdyż miasto, zanim zapanowali nad nim Brytyjczycy, przechodziło z rąk do rąk. Dziś miasto można podziwiać choćby z Mama Ngina Drive, ulubionej spacerowej trasy miejscowych i turystów. W mieście i okolicy jest sporo parków, a także wioska rzemieślników Akamba, czy tajemnicze Jumba la Mtwana (w suahili „duży dom niewolników"), opuszczone z nieznanych powodów, tętniące niegdyś życiem miejsce. Jednak najpiękniejsze okolice Mombasy zaczynają się 30 km od miasta i są to bajkowe plaże Tiwi i Diani z atrakcyjnym meczetem Kongo. I jeśli wytrzyma się natrętnych be-ach boysów - domokrążców oferujących plażowiczom szwarc, mydło i powidło - to spędzimy tu niezapomniane wakacje.

POKAŻ WIĘCEJ RECENZJI

UKRYJ RECENZJE