Wyprawa na Śnieżnik ⛰️
Bardzo długa, ciekawa i wręcz obowiązkowa dla amatorów górskich wypraw całodzienna trasa na najwyższy szczyt w polskiej części Sudetów Wschodnich – Śnieżnik. Tę potężną górę wieńczy nowa wieża widokowa, ale po drodze są i inne atrakcje oraz ciekawe punkty oferujące rozległe panoramy. Ze względu na długość trasa nie nadaje się dla młodych wędrowców.
Międzygórze • Igliczna • Czarna Góra • Żmijowiec • Schronisko PTTK Na Śnieżniku • Śnieżnik • Schronisko PTTK Na Śnieżniku • Międzygórze
00.00h/07.55h
Wycieczka rozpoczyna się w centrum Międzygórza. Ta niezwykle malownicza miejscowość bywa nazywana „perłą Sudetów”. Niewielka osada leśna zmieniła się nie do poznania po tym, jak kupiła ją niderlandzka księżniczka Marianna Orańska. To wtedy powstało kilka budowli w stylu architektury alpejskiej, np. pensjonat Millenium czy przepiękna drewniana konstrukcja przy skrzyżowaniu ulic Wojska Polskiego i Sanatoryjnej.
Z centralnej części miasteczka schodzimy ul. Wojska Polskiego, a następnie deptakiem nad Wilczką (zgodnie ze znakami szlaku czerwonego). Z deptaku warto spojrzeć w prawo na wzgórze. Znajduje się tam dawny dworek myśliwski Marianny Orańskiej z 1858 r. Alejka dochodzi do jednej z największych atrakcji Międzygórza – Wodospadu Wilczki. Kaskada ma 22 m wysokości, choć przez pewien czas była zdecydowanie wyższa.
Od wodospadu idziemy schodami pod górę wzdłuż znaków czerwonych. Przy dojściu do szerokiej leśnej drogi znajduje się Baszta nad Wodospadem – turnia ze skały gnejsowej. Po niecałym 1 km w prawo odchodzi droga, którą można dotrzeć do Ogrodu Bajek. To miejsce z różnymi bajkowymi postaciami. Jego historia sięga I wojny światowej, kiedy leśniczy rodziny Hohenzollernów, Isidor Kriesten, zaczął tworzyć postacie i domki z przynoszonych z lasu kawałków drewna.
Międzygórze i panorama Masywu Śnieżnika: po lewej Czarna Góra, w środku Smrekowiec, po prawej Śnieżnik
01.05h/07.15h
Dalej zmierzamy czerwonym szlakiem pod górę. Obok prywatnego schroniska Na Iglicznej podchodzimy do kościoła znajdującego się na południowym zboczu Iglicznej (845 m n.p.m.). To Sanktuarium Marii Śnieżnej na Górze Iglicznej, chyba najpiękniej położony kościół na ziemi kłodzkiej. Świątynię wybudowano w 1782 r., a obecny kształt uzyskała w 1821 r., kiedy dodano do niej obejście. Z tarasu obok sanktuarium rozciąga się przepiękny widok na Kotlinę Kłodzką z Bystrzycą Kłodzką oraz okoliczne pasma górskie.
Spod świątyni schodzimy drogą asfaltową w stronę parkingu, a stamtąd w prawo do lasu zielonym szlakiem. Ścieżka przez las i polany przechodzi przez szczyt Lesieńca (868 m n.p.m.). Za jego wierzchołkiem przy szlaku stoi kapliczka św. Huberta z 1822 r. Pozostała ona po nieistniejącej osadzie Czarna Góra, która zajmowała stoki na południe od grzbietu.
Widok na Śnieżnik z Czarnej Góry
Trasa dalej wiedzie zielonym szlakiem pod górę, przecinając kolejne leśne drogi oraz dwukrotnie asfaltową Drogę Izabeli. Dochodzi do nadajnika RTV pod Czarną Górą, by w końcu wyjść na Przełęcz pod Jaworową Kopą. To siodło pomiędzy szczytem Czarnej Góry na północy a jej boczną kulminacją – Jaworową Kopą. Kolekcjonerzy szczytów mogą podejść kilkanaście metrów na południe, gdzie do drzewa przytwierdzono tabliczkę z nazwą i wysokością wierzchołka Jaworowej Kopy (1138 m n.p.m.).
03.10h/05.50h
Trasa wycieczki prowadzi teraz szlakami zielonym i czerwonym na Czarną Górę (1205 m n.p.m.). Jest to najwyższy szczyt w Sudetach, położony w całości w Polsce. W przeciwieństwie do pobliskich masywów Czarna Góra ma strome stoki i jest bardzo wyraźnym szczytem w kształcie piramidy, dobrze widocznym i rozpoznawalnym z wielu miejsc. Na szczycie stoi drewniana wieża widokowa, z której dojrzymy najwyższe pasma Sudetów: Karkonosze na północnym zachodzie i Jesioniki na wschodzie (łatwo rozpoznawalny jest Pradziad z wysokim masztem). Na północy widać Góry Złote, na południu blisko wznosi się Śnieżnik, na zachodzie dostrzeżemy kolejne pasma po przeciwnej stronie Kotliny Kłodzkiej. Wracamy z Czarnej Góry do Przełęczy pod Jaworową Kopą i schodzimy dalej w lewo czerwonym szlakiem.
03.30h/05.15h
Docieramy do przełęczy Żmijowa Polana (1049 m n.p.m.), gdzie zbiega się kilka szlaków. Dalej podążamy czerwonym szlakiem na południowy wschód (kierunek: Hala pod Śnieżnikiem). Szlak wchodzi tutaj na długi i stosunkowo płaski grzbiet Żmijowca (1153 m n.p.m.), który jest łącznikiem między Czarną Górą a Śnieżnikiem. Na jego zboczach po obu stronach gdzieniegdzie pojawiają się wychodnie skalne, z których można podziwiać widoki na okolicę. Jedne z takich skałek nazwano na cześć Marianny Orańskiej.
Podczas wędrówki raz po raz w całym majestacie pokazuje się Śnieżnik. Szlak czerwony łagodnie schodzi do Przełęczy Śnieżnickiej (1123 m n.p.m.), skąd nadal za czerwonymi znakami zmierzamy do góry na Halę pod Śnieżnikiem. Ta rozległa łąka jest miejscem występowania m.in. zagrożonego wyginięciem dzwonka brodatego. W Polsce kwiaty te spotyka się jedynie w Sudetach. Sama hala dawniej była wykorzystywana jako pastwisko.
05.10h/03.50h
Pośrodku hali stoi Schronisko PTTK Na Śnieżniku. Powstało w 1871 r. w miejscu istniejących od XVIII w. bud pasterskich, wzniesione na polecenie Marianny Orańskiej, której portret można zobaczyć we wnętrzu.
Schronisko PTTK Na Śnieżniku
Przy schronisku znajduje się duży węzeł szlaków, które rozchodzą się stąd w pięciu kierunkach. Trasa wycieczki prowadzi dalej na Śnieżnik szlakiem zielonym. Po ok. 1 km na wysokości 1300 m n.p.m. kończy się piętro regla górnego – to jedyny szczyt naturalnie bezleśny na ziemi kłodzkiej. Podczas ostatniego kilometra podejścia wokół roztaczają się już przepiękne widoki, szczególnie na południe.
05.55h/3.25h
Śnieżnik (1425 m n.p.m.) to najwyższa góra ziemi kłodzkiej i polskiej części Sudetów Wschodnich. Rozległy wierzchołek jest zwornikiem sześciu rozchodzących się promieniście grzbietów. Masyw jest zbudowany ze skał gnejsowych, a zachodnia część – z łupków łyszczykowych. Występują tu także w niektórych miejscach wielkie bryły (tzw. soczewy) marmurów i niewielkie ilości innych skał. Poniżej szczytu znajdują się rumowiska skalne powstałe w wyniku zlodowaceń, a południowe zbocza tworzą niszę niwalną – zagłębienie będące efektem gromadzenia się śniegu, który jednak nie zdołał przekształcić się w lodowiec. Obszar tej niszy zimą jest miejscem występowania lawin. Cała polska część kopuły Śnieżnika jest objęta ochroną jako rezerwat przyrody Śnieżnik Kłodzki i dlatego głośne protesty wzbudziła budowa wielkiej, nowej wieży widokowej (poprzednia istniała w latach 1899–1973). Z wieżą czy bez niej Śnieżnik stanowi doskonały punkt widokowy w każdą stronę. Jest to jedyne miejsce w Polsce, skąd przy odpowiedniej pogodzie można dojrzeć Alpy. Natomiast zdecydowanie bliżej są widoczne prawie wszystkie pasma sudeckie z Karkonoszami na północnym zachodzie i Jesionikami na wschodzie. Po obejrzeniu widoków wracamy do schroniska na Hali pod Śnieżnikiem.
06.20h/02.40h
Od Schroniska PTTK Na Śnieżniku kierujemy się w dół ścieżką przez Halę pod Śnieżnikiem za czerwonym Głównym Szlakiem Sudeckim. Strome zejście po deszczu może sprawiać kłopoty.
W lesie szlak trawersuje bardzo stromy stok, wkrótce przecinając kilka pasm malowniczych skałek gnejsowych na południowo-zachodnim zboczu Średniaka (1210 m n.p.m.). Rośnie tu stary bór górnoreglowy. Pośród skałek czasem przemyka niewielki kierdel (stado) kozic. To jedyne poza Tatrami miejsce w Polsce, gdzie żyją kozice. Są one innego niż tatrzański podgatunku, pochodzącego z Alp. Na Śnieżnik dotarły w latach 70. ubiegłego wieku, a przywędrowały z czeskich Jesioników, dokąd sprowadzono je z Alp austriackich pod koniec XIX stulecia.
Po długim zejściu drogą jezdną doliną potoku Czarna, a następnie wzdłuż Wilczki dochodzimy do początku drogi asfaltowej w Międzygórzu i schodzimy do centrum miejscowości, gdzie kończymy wycieczkę 😀