Recenzje (3)

1. kirzenska.wordpress.com

   Przewodnik z serii Bezdroża classic jest niewielkich rozmiarów, dlatego sprawdzi się praktycznie w podróży po Gruzji. Dla mnie jego małe wymiary były tym bardziej przydatne, gdyż po Gruzji podróżowałam tylko z bagażem podręcznym. W prawie 300 stronach zawarto podstawowe informacje na temat kraju i miejsc, które warto zwiedzić. 
   
   Zawsze przed każdą podróżą w miejsce, którego jeszcze nie znam czuję pewien rodzaj niepewności i zastanawiam się co warto zwiedzić, co powinnam pominąć, a gdzie muszę koniecznie jechać. Nie da się nigdy zrobić idealnego planu, ale zawsze warto skorzystać z różnych źródeł wiedzy i zrobić coś po swojemu. Przy planowaniu Gruzji, a także podczas podróży po kraju pomógł mi ten przewodnik.
   
   Podstawowe informacje o Gruzji
   Nie spodziewajcie się cudów, że będzie w tym przewodniku kopalnia wiedzy o Gruzji. Znajdziecie tu jednak podstawowe informacje związane z kulturą, religią, kuchnią czy obyczajami. Pojęcie jakieś tam o Gruzji miałam, ale przyznaję się – jak usiadłam do planu, to zaczynałam od „białej kartki”. W tym przewodniku pomocnie zostały zebrane wszystkie najważniejsze informacje. Moją wiedzę poszerzałam w Internecie, ale dowodem na to, że przewodnik jest ciekawy były komentarze mojej towarzyszki w podróży Natalii. Głównie wieczorami lub w marszrutkach Natala studiowała wnikliwie przewodnik i komentowała „Kasia, a ja nie wiedziałam, że ..”, ” oo popatrz, a Ty chyba nam to zaplanowałaś, wiedziałaś, że tam …” i tak dalej. Natalii entuzjazm wyrażał wszystko, chłonęła każdą stronę z ogromną ciekawością. Ja przeżyłam dokładnie to samo podczas planowania naszej wycieczki.
   
   Pomysł na Gruzję
   Nasz plan był inwencją twórczą mej osoby, gdzie z doświadczonymi już bardziej ode mnie konsultowałam miejsca, które warto odwiedzić. Nie mniej jednak, jak macie „dziurę w głowie” i brak pomysłu na Gruzję, to w przewodniku na samym początku znajdziecie kilka przykładowych planów podróży. Dla mnie to rozwiązanie nie miało sensu, bo o niczym nie miałam pojęcia i chciałam doświadczyć tego, co sama sobie wymyśliłam. Teraz już mam inny pogląd na zaproponowane trasy i mogłabym w ich sprawie podjąć dyskusję i na jakąś się zdecydować.
   
   Mapki, ciekawostki, pomocne informacje
   Plusem przewodnika są liczne mapki i wiele ciekawostek. Dowiadujesz się pewnych rzeczy, o których nie wyczytasz na blogach albo może i wyczytasz ale zajmie ci to więcej czasu. Tu masz wszystko zebrane w mini wiedzę w jednym miejscu. Przewodnik zawierał dla nas wiele cennych informacji związanych z kosztami przejazdów, przystankami a także podpowiedziami – co jeść, gdzie się zatrzymać, skąd odjeżdża się w dane miejsce albo gdzie się udać aby dostać się do określonego punktu.
   
   Mało, mało mi mało
   Chyba jestem zachłanna. Po prostu o niektórych regionach jak np. o Swanetii chciałabym więcej przeczytać, a było zaledwie na stronę – wprowadzenie i koniec. Czego jednak oczekiwać od zbioru informacji zawartych w 300 stronach. To nie kompendium wiedzy a przewodnik. Chociaż i tak niektóre opisy po prostu bym poszerzyła.
   
   Podsumowanie
   Przewodnik przydał się nam bardzo przed i w czasie podróży po Gruzji. Znajdziecie w nim wskazówki gdzie dobrze zjeść, gdzie można nocować i ceny nie są wygórowane. Bardzo pomocna była część z dojazdami, mapki a także informacje o  godzinach zwiedzania czy cenach. No i co ważne, wszystko o czym czytałyśmy było aktualne. Ceny i miejsca się zgadzały, a to przecież bardzo ważne w przewodnikach!

2. Tygodnik Angora Ł.Azik; 2016-07-10

   Podróż do źródeł czasu
   
   Poznawanie Gruzji czy Armenii, niewielkich krajów kaukaskich o bogatej historii i jeszcze bogatszej kulturze, przypomina podróż do źródeł czasu. Najstarsze bazyliki gruzińskie powstały bowiem pół tysiąca lat wcześniej niż romańska rotunda Feliska i Adaukta na Wawelu datowana na koniec X wieku. Architektura sakralna Gruzji jest bowiem prostą kontynuacją tradycji bizantyńskiej i syryjskiej. Podobnie często spotykane freski na ścianach wielu zachowanych kościołów są znakomitymi przykładami tradycji Bizancjum. Turysta europejski, polski w szczególności, jest tu mocno poruszony egzotyką kultury, która przyjęła chrześcijaństwo na długie wieki, nim dokonał tego książę Mieszko I. Obiekty w Sio-ni, Anczishctai czy Urbnisi są tego przykładem. Gruzja od dawna cieszy się sympatią Polaków, zaś całkiem od niedawna rozgorzała wielkim afektem do Polski i Polaków, co odczuwa się tu na każdym kroku. Warto tę sympatię pielęgnować, ale i warto z niej skorzystać, by poznać nie tylko materialne dziedzictwo dziejów, ale spróbować poznać mentalność mieszkańców Gruzji, ich prosty styl życia, gościnność, obyczaje. Gruzja obfituje w miejsca, które zaspokoją najbardziej wyszukane oczekiwania. Czy będzie to klimatyczne i stołeczne Tbilisi, czy osławiona Gruzińska Droga Wojenna, górskie monastery, kaukaskie wioski kultywujące stare tradycje, nowoczesne ośrodki czarnomorskie z Batumi jako perłą w koronie, skalne miasto Wardzia czy bezkresne szlaki górskie, dające wędrowcowi najwyższą satysfakcję. Do tego prosta a zarazem wyszukana kuchnia, niezłe wino. Niemało, jak na mały kraj, który oferuje każdemu wielkie wakacje. Uproszczone procedury, ruch bezwizowy, tanie bilety lotnicze, przyjazne ceny na miejscu i zachęcający do wędrówki klimat. Kolejny autorski przewodnik oferujący maksimum informacji, aktualnej i adresowanej do polskiego odbiorcy.

3. kurier365.pl Cezary Rudziński; 2016-07-02

   Gruzja, najpopularniejszy wśród polskich turystów kraj Zakaukazia, doczekała się w serii Bezdroża Classic, tylko jej poświęconego przewodnika turystycznego. Ponieważ jeden z dwu jego autorów napisał wcześniej również wydawany w tej samej oficynie w kilku nakładach przewodnik po trzech krajach tego regionu świata obejmujący także Gruzję, stanowi on w znacznym stopniu powtórzenie informacji i treści dotyczących jej zawartych w tamtym.Ale nowy trzeba powitać z zadowoleniem. Turyści udający się tylko do tego kraju mogą bowiem zabrać ze sobą książkę lżejszą. A ponadto nieco rozbudowaną, zaktualizowaną i co najważniejsze bardzo dobrą. Napisaną kompetentnie, ze znawstwem tematu, przede wszystkim na podstawie własnych obserwacji autorów robionych podczas podróży po gruzińskich drogach, bezdrożach i górach. I to jest głównym jej plusem. Podobnie jak mapki, plany miast i proponowanych tras zwiedzania. A także ponad 70, przeważnie ciekawych, informacji monotematycznych w ramkach włamanych w tekst. Chociaż nie bardzo rozumiem dlaczego mapa Gruzji z zaznaczeniem na niej miejscowości i miejsc które trzeba koniecznie, lub warto zobaczyć, wydrukowana została dwukrotnie na obu wewnętrznych stronach rozkładanych okładek. Przecież na jednej z nich można było umieścić chociażby dokładniejszy i czytelniejszy plan historycznego centrum Tbilisi. Minusem przewodnika jest natomiast niewielka liczba zdjęć, i to poza paroma kolorowymi, wydrukowanymi w części wstępnej "Zobacz koniecznie", czarno - białych. Dyskusyjne są też, moim zdaniem, niektóre sugestie autorów co, w poszczególnych miastach i miejscach, warto zobaczyć lub przeżyć przede wszystkim. Wśród np., generalnie dobrze dobranych, 10 propozycji co trzeba koniecznie zobaczyć w Gruzji, zabrakło mi Gori oraz przynajmniej kilku, poza wymienionymi, klasztorów i świątyń. Znacznie inną zaproponowałbym natomiast podobną listę w przypadku Tbilisi. Na której znalazły się tylko trzy historyczne świątynie chrześcijańskie spośród blisko 10, które moim zdaniem trzeba tam zobaczyć, nie wspominając już o Wielkiej Synagodze czy szyickim meczecie. Zabrakło mi w tym wykazie zwłaszcza nowej, z początku XXI wieku, ale w stylu klasycznym, katedry (soboru, a nie cerkwi, jak piszą w innym miejscu autorzy) św. Trójcy (Cminda Sameba).Trzeciej największej prawosławnej na świecie, zbudowanej w dzielnicy ormiańskiej. Podobnie nie wymieniona została twierdza Narikala, a tylko "wypicie lampki wina pod nią", góra Mtacminda z najpiękniejszym widokiem na miasto i wiele innych miejsc. Chyba nie tylko moim zdaniem są one ważniejsze dla turysty niż sugerowane "zjedzenie chinkali przy placu Republiki" czy, oczywiście też ciekawe, spacery po targowisku. Podobnie wymieniając, co przede wszystkim warto poznać jadąc Gruzińską Drogą Wojenną, autorzy pominęli chyba najciekawszą na tej trasie, poza pod tbiliską Mcchetą i kościółkiem św. Trójcy koło Kazbegi, twierdzę Ananuri z bazyliką Sioni. A także przede wszystkim zimowy, ale popularny również w innych porach roku, kurort Gadauri leżący przecież przy tej trasie. Interesujące są, w rozdziale "Zaplanuj podróż", propozycje czterech tras, w tym jednej tygodniowej, pozostałych 2 - 4 tygodniowych, po których autorzy proponują zwiedzanie Gruzji. Chociaż tylko faktem, że do Kutaisi latają z Polski tanie linie lotnicze można wytłumaczyć, że dwie z nich zaczynają się, i kończą w tym mieście. Z pozostałych jedna w Batumi i tylko jedna w stolicy. Do której przylatuje przecież, ewentualnie przyjeżdża marszrutkami lub autobusami z Armenii, chyba większość polskich turystów. Kompetentne, zawierające chyba wszystkie najważniejsze informacje, chociaż to w tej serii przewodników standard, są rozdziały wstępne: "Informacje praktyczne" i "Informacje krajoznawcze". Za bardzo istotne uważam zwłaszcza dotyczące zabezpieczenia medycznego w podróży i zagrożeń, które mogą spotkać w Gruzji turystów. M.in. udary słoneczne, problemy żołądkowe, czy ukąszenia pająków lub żmij. Podobnie rady dotyczące bezpieczeństwa, informacje o miejscowych obyczajach i kuchni. Chociaż dodałbym do nich jeszcze rozważne picie gruzińskiego wina, koniaku, a zwłaszcza wysokoprocentowej czaczy. Bo Gruzini są bardzo gościnni, alkohol tani i łatwo przebrać miarę z fatalnymi skutkami. Część podstawowa przewodnika, czyli "Zwiedzanie Gruzji" autorzy podzielili na 6 części zgodnie z regionami kraju. Każdy poprzedzony jest sugestiami co przede wszystkim trzeba tam zobaczyć, a następnie oprowadza czytelnika - turystę po wybranych, na ile znam ten kraj, chyba wszystkich najważniejszych i ogromnej większość wartych poznania, miejscowościach, miejscach, zabytkach itp. Z mnóstwem informacji oraz ciekawostek. Podział ten, to: Region stołeczny, sięgający na północ aż do granicy z Federacją Rosyjską, na zachód zaś do Gori; Kutaisi i okolice oraz Gruzja zachodnia, południowa, wschodnia i Abchazja. O tej zbuntowanej republice autonomicznej obecnie kontrolowanej przez Rosję i jej atrakcjach autorzy informują, równocześnie jednak odradzając do niej wyjazdy. To ostatnie jeszcze silniej w przypadku drugiej zbuntowanej - Osetii Południowej, praktycznie zresztą niedostępnej dla turystów europejskich. Treść przewodnika bardzo wzbogacają wspomniane już informacje monotematyczne w ramkach włamane w tekst. Przykładowo: "Będąc w uzdrowisku Bordżomi warto:". "Niezbędnik turysty w Gruzji". "Legenda o powstaniu Gruzji". "Wjazd do Osetii Południowej stanowczo odradzamy!" "Legenda o powstaniu Tbilisi". Ale także "Tbilisi - rozkład jazdy (zamiejscowych) autobusów i marszrutek". Z celami podróży, dworcami autobusowymi z których lub do których one jeżdżą, częstotliwości, cen biletów. Szkoda, że bez informacji o czasie przejazdu, co w terenowych warunkach tego kraju jest o wiele istotniejsze niż odległości w kilometrach, chociaż tych również brak. Ponadto takie "ramki" jak m.in.: "Legenda o Sweti Cchoweli", "Kazbek i Kazbegi", "Wycieczki w Chewsuretii i i Tuszetii", "Imeretia archeologicznie", "Abchazja - nie najlepszy cel wakacji" i wiele innych. Na końcu przewodnika znajduje się bardzo krótki słowniczek polsko - gruziński, a także dosyć szczegółowy indeks. Jest to w sumie, pomimo tych paru krytycznych uwag, wynikających być może z różnic w zainteresowaniach autorów i moich, przewodnik bardzo dobry i wart polecenia.

POKAŻ WIĘCEJ RECENZJI

UKRYJ RECENZJE