Rocznica śmierci żydowskiego cadyka

Żydzi z całego świata obchodzą 216. rocznicę śmierci cadyka Elimelecha Weissbluma.

Elimelech Weissblum był jednym z trzech najbardziej znanych cadyków dawnej Polski. Zasłynął jako uzdrowiciel dusz i ciał oraz jako najbardziej aktywny głosiciel chasydyzmu - buntowniczego nurtu religijno-mistycznego w judaizmie. Ruch ten narodził się w latach trzydziestych XVIII wieku na Ukrainie i obszarach Polski południowo-wschodniej. Głosił, że Bogu można służyć nie tylko poprzez wypełnianie prawa i modlitwę, ale także przez codzienne obowiązki.

Wielu Żydów co roku przybywa do Leżajska (Podkarpacie), by modlić się na jego grobie.

Przyjeżdżający do Leżajska Żydzi uczestniczą w nocnych modlitwach przed grobowcem cadyka tzw. ohelem. Przed modlitwą obmywają się w mykwie, czyli specjalnej łaźni. W trakcie modlitw chasydzi śpiewają psalmy, składają pobożne życzenia na karteczkach zwanych kwitełe, prosząc o uzdrowienia. Wierzą, że cadyk w rocznicę swojej śmierci zstępuje z nieba i zabiera do Boga zapisane prośby.
W modlitwach uczestniczą także kobiety zbierające się w osobnym, specjalnie dla nich wydzielonym pomieszczeniu.
Po zakończonych modłach Żydzi jedzą koszerny posiłek, składający się m.in. ze stosownie przyrządzonego mięsa wołowego, ryb, owoców i warzyw.

Już niedługo na leżajski kirkut, czyli żydowski cmentarz powrócą macewy (tablice nagrobne), które przez ponad 60 lat spoczywały w ziemi i służyły jako płyty chodnikowe. Macewy na szczęście ułożone były awersem do dołu, czyli deptano po ich lewej stronie i dzięki temu wiele z nich jest w bardzo dobrym stanie, mają zachowane napisy, kolory. Teraz czekają na restaurację. Niektóre mają po sto, dwieście lat.

(PAP)